بررسی کارآیی یک مقیاس برای سنجش احساس تنهایی در دانش آموزان دوره راهنمایی

فقدان اطلاعات عینی و مبتنی بر گزارش شخصی، پیرامون احساسات و عواطف دانش آموزان سنین پایین تر، به ویژه از لحاظ روابط اجتماعی ، ضرورت پرداختن به مساله سنجش واندازه گیری، جنبه های مختلف این روابط را آشکار می سازد. پژوهش حاضر، به منظور بررسی کارآمدی مقیاس احساس تنهایی آشر و همکاران (1984)، در دانش آموزان ایرانی انجام شد. ترجمه فارسی مقیاس یاد شده به 369 نفر (186 دختر و 183 پسر) از دانش آموزان پایه های اول تا سوم راهنمایی ارایه شد. نتایج نشان داد که این مقیاس از پایایی و روایی قابل قبولی برای سنجش احساس تنهایی برخوردار است. رابطه بین عزت نفس و احساس تنهایی، نیز منفی و معنی دار است. بین پیشرفت تحصیلی و احساس تنهایی رابطه همبستگی معنی داری وجود ندارد. یافته های این پژوهش ، در پرتو روند یافته های دیگران و با توجه به جوانب مختلف موضوع، به بحث گذاشته شده و پیشنهادهایی برای انجام پژوهش های بیشتر ارایه گردیده است.