نگرشی ویژه به نمود مجهول در زبان فارسی

هدف این مقاله بررسی دیگرباره ی نقش یا نمود مجهول در فارسی است . کلمه نقش در این گفتار در تقابل با ساختار قرار دارد و موید این نکته است که نگرش دوباره ی نگارنده بر عکس نگرش محققان قبلی که عمدتا خرد به کلان بوده نگرشی است کلان به خرد . این بدان معنی است که نگارنده حاضر ابتدا نقش یا نمودی به عنوان مجهول رابه طور عام تعریف کرده است سپس در پی آن برآمده تا ببیند این نمود یا نقش خاص چگونه در صورتهای نحوی زبان فارسی متجلی گردیده است . چنین نگرش کلانی ایجاب می کند که مضاف بر ساخت صفت مفعولی + شد ، ساختارهای دیگری را در زبان فارسی نیز جزو قلمرو مجهول فرض نمائیم . رهیافت پژوهشگر حاضر رهیافت نقش گرایانه ی مکتب نقش گرای هالیدی است و با اتخاذ چنین رهیافتی نگارنده در پی آن است تا توجیهی روشن تر و جامع تر از مطالعات قبلی در مورد مجهول فارسی ارائه دهد .