اثر رزوراترول و تمرین هوازی بر برخی ریسک فاکتورهای قلبی عروقی در رت‌های مبتلا به انفارکتوس قلبی حاد

مقدمه: شایع ترین علت ایسکمی میوکارد، بیماری های عروق کرونری است. هدف از این پژوهش بررسی اثر توام و مجزای مکمل یاری رزوراترول و تمرین هوازی بر برخی ریسک فاکتورهای قلبی عروقی در رت های مبتلا به نارسایی قلبی حاد ناشی از ایزوپروترنول می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 46 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به پنج گروه شاهد، ایزوپروترنول، ایزوپروترنول+تمرین، ایزوپروترنول+رزوراترول و ایزوپروترنول+رزوراترول+تمرین تقسیم شدند. تمرین هوازی شامل هشت هفته دویدن روی نوارگردان بود و گروه رزوراترول نیز هشت هفته و هر روز mg/kg/bw 25 رزوراترول دریافت نمودند. در پایان، غیر از گروه شاهد تمامی گروه ها با تزریق ایزوپروترنول به انفارکتوس قلبی حاد القا شدند. سپس حیوانات بی هوش و نمونه خونی جهت آنالیز اخذ گردید.نتایج: نتایج نشان داد پیش درمانی با ترکیبی از رزوراترول و تمرین منجر به کاهش معنی دار شاخص تروپونینi در حیوانات گردید. تمرین ورزشی، رزوراترول و ترکیبی از آن ها نیز با اینکه مانع از افزایش شاخص پروتئین واکنشی c شد؛ اما تاثیر معنی داری در گروه ها نداشت (061/0p=). همچنین پیش درمانی با تمرین و ترکیبی از رزوراترول و تمرین باعث کاهش معنی دار سطوح سرمی تری گلیسیرید و کلسترول نسبت به گروه ایزوپروترنول شد (001/0=p). پیش درمانی با رزوراترول، تمرین ورزشی و ترکیبی از هر دو باعث افزایش معنی دار لیپوپروتئین با چگالی بالا و پیش درمانی فقط در گروه ترکیبی منجر به کاهش معنی دار لیپوپروتئین با چگالی پایین نسبت به گروه ایزوپروترنول شد (001/0=p).نتیجه گیری: احتمال می رود تمرین منظم ورزشی و مکمل یاری رزوراترول بر ریسک فاکتورهای قلبی عروقی اثرگذار بوده و ترکیب شدن این دو متغیر در پیشگیری از التهاب و آسیب قلبی ناشی از ایسکمی میوکارد، نقش چشمگیری داشته باشد.