مقایسه درمان دارویی تیوتروپیوم و β2 آگونیست در افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه: مرور سیستماتیک و متاآنالیز

مقدمه: تیوتروپیوم آنتی کولینرژیک طولانی اثر است که در درمان افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه بکار می رود. آمار موجود از مبتلایان به بیماری مزمن انسدادی ریوی در کشور و روند رو به افزایش قدرت شناسایی این بیماران بیانگر ضرورت اعمال روش های درمانی مطلوب در جهت بهبود کیفیت زندگی این دسته از بیماران است لذا پژوهش حاضر از نوع مرور نظام مند به بررسی مطالعات مرتبط با اثربخشی و ایمنی درمان دارویی تیوتروپیوم و β2 آگونیست در افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه می پردازد.روش بررسی: در این مطالعه مقالات rct (randomized control trial) و cct (controlled clinical trial) جستجو شده از پایگاه های pubmed ، scopus، ovid medline و cochran(در مجموع 8 مقاله) بدون در نظر گرفتن محدودیت زمانی و صرفاً محدود به دو زبان انگلیسی و فارسی مورد بررسی قرار گرفت. متاآنالیز با استفاده از نرم افزار stata انجام گرفت و برخی پیامدها به دلیل محدودیت های موجود آنالیز کیفی شد.نتایج: در بین پیامدهای اثربخشی، fev1 (forced expiratory volume in 1 second (fev1)) و fev1/fvc، اثربخشی کمتری نشان داده است و در مورد fvc (forced vital capacity) اثربخشی در حد، کمی بالاتر بوده است. دربین پیامدهای اثربخشی، مصرف تیوتروپیوم موجب بهبود در fvc شده، حال آنکه این دارو بر روی پیامدهای forced expiratory volume in 1 second (fev1) و fev1/fvc اثر کمتری نشان داده است. علاوه بر این استفاده از تیوتروپیوم در مقابل سالمترول، منجر به پیشگیری از تشدید حملات در بیماران بیماری مزمن انسدادی ریوی می گردد. به لحاظ ایمنی شیوع کلی عوارض جانبی در طول هر دو درمان، یکسان بوده و اغلب عوارض جانبی جدی، بیشتر تحت عنوان تشدید حملات بوده است. در هر دو روش درمانی تعداد محدودی مرگ مشاهده شد که غالب موارد، مرتبط با درمان های اعمال شده نبود.نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد که روش درمان تیوتروپیوم در مقایسه با β2 آگونیست ها از نظر ایمنی برتری دارد، از طرف دیگر در بین پیامدهای اثربخشی مورد بررسی در این مطالعه دو مورد از آن (fev1 و fev1/fvc) اثربخشی کمتری نشان داده است و در مورد دیگر نیز (fvc) اثربخشی در حد کمی بالاتر بوده است.

Comparison of Tetropium and β2 Agonist Therapy in Patients with Chronic Obstructive Pulmonary Disease: Systematic Review and Meta-Analysis

Introduction: The longacting anticholinergic Tiotropium, which used in the treatment of patients with chronic obstructive pulmonary disease, prescribed once a day, unlike other bronchodilators that used several times a day for patients. The study was a systematic review that examined the effectiveness and safety of beta;2 Agonists and Tiotropium in the patients with chronic obstructive pulmonary disease.Methods: RCT(randomized controlled trials) and CCT (controlled clinical trials) studies that compared Tiotropium and beta;2 agonists extracted from PubMed, SCOPUS, Ovid Medline and Cochran databases regardless of the time limitation were studied. Only studies were reviewed that were in English. In total, eight articles have been evaluated. Metaanalysis was performed using STATA softwareConclusions: The results showed less efficacy based on two outcomes include FEV1(Forced expiratory volume in 1 second) and FEV1 / FVC, and a little higher efficacy based on other outcomes such as (FVC). In terms of safety it can be said, the overall incidence of adverse events in both treatments was the same and it has been reported from moderate to severe according to the findings. Mostly, serious side effects were in form of intensifying attacks. The percentage of patients with severe complications in the Tiotropium group were less than Salmeterol group (0.9 vs. 3.1%, p = 0.04). In addition, a limited number of deaths observed in both treatment which were often unrelated to the applied treatment.Conclusion: The results showed that Tiotropium treatment compared to beta;2 agonists was superior to safety. On the other hand, it showed less efficacy in the efficacy outcomes (FEV1 and FEV1 / FVC), and in the case of (FVC) effectiveness at a higher rate.