کاربرد نانوذرات مغناطیسی آهن اکسید در فرآیند تثبیت بیومولکول‌های زیستی

مقدمه: نانو ذرات مغناطیسی به علت ویژگی های منحصربه فرد آن ها توجه بسیاری از محققین در زمینه های مختلف به سمت خود معطوف کرده اند. تثبیت آنزیم بر روی نانو ذرات مغناطیسی عامل دار شده، با حفظ فعالیت پروتئین آزاد و پایداری بهینه، به وسیله روش های متنوع اصلاح سطح، توسعه داده شده است. این مقاله به بررسی روش های اصلاح سطح و کاربرد نانوذرات مغناطیسی آهن جهت تثبیت پروتئین متمرکزشده است.روش بررسی: در بین مقالات معتبر علمی، 51 مقاله منتشرشده از پایگاه های علمی مختلف بین سال های (2016-2000) انتخاب و استفاده شد. در این مقالات روش های بیولوژیکی، فیزیکی و شیمیایی سنتز نانو ذرات مغناطیسی، مزایا و محدودیت های روش های سنتز، کاربرد روش اصلاح و تثبیت آنزیم روی نانو ذرات آهن اکسید ارزیابی شدند. با تجزیه وتحلیل دقیق این مقالات، مناسب ترین روش سنتز نانو ذرات مشخص و کاربرد این نانو ذرات در فرایند تثبیت بیومولکول ها زیستی خلاصه شد. نتیجه گیری: روش هم رسوبی روشی آسان در تهیه نانو ذرات مغناطیسی آهن با سطح بزرگ و اندازه ای کوچک بوده که قابلیت این ذرات را به عنوان یک حامل مناسب برای تثبیت آنزیم ها افزایش می دهد. اصلاح مناسب سطح این نوع نانو ذرات قابلیت آن ها را برای اتصال به مولکول های زیستی را افزایش می دهد. پروتئین یا آنزیم تثبیت شده روی نانو ذرات مغناطیسی در مقایسه با ساختارهای تثبیت نشده دارای پایداری بیشتری نسبت به تغییرات ساختاری، دما و ph بوده و کاربرد وسیعی در علوم مختلف ازجمله جداسازی و خالص سازی پروتئین، علوم دارویی و آنالیز غذایی دارد. تثبیت با استفاده از پیوندهای کووالانسی و جذب فیزیکی غیراختصاصی است که این ویژگی کاربرد آن ها را محدود می سازد. فرآیند تثبیت از طریق واسطه های زیستی روش جدیدی را برای حل مشکل انتخاب پذیری ارائه نموده است.