بررسی پارامترها و قدرت باروری اسپرم در موش‌هایی که طی تکامل جنینی، در معرض تاموکسیفن قرار گرفته‌اند

مقدمه: تاموکسیفن یک داروی غیراستروئیدی است که به طور عمده در درمان سرطان پستان و همچنین برای تحریک تخمک گذاری مورداستفاده قرار می گیرد. هدف از برسی حاضر، مطالعه پارامترهای اسپرم و قدرت باروری اسپرم در موش های بالغی است که مادران آن ها طی دوره حاملگی تاموکسیفن دریافت کرده است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 30 سر موش ماده و 15 سر موش نر از نژاد nmri، برای عمل جفت گیری انتخاب شدند.بعد از جفت گیری موشهای ماده بصورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند.در هر گروه 15 موش قرار گرفتند. از روز 13 حاملگی، به مدت هفت روز، موش های گروه تجربی، داروی تاموکسیفن را با دوزmg/kg 5 دریافت کردند. بعد از زایمان ، نوزادان نر را جدا کرده پس از رسیدن به سن بلوغ (هفته86) موش های بالغ با روش جابجایی گردنی کشته شدند و بعد از گرفتن اسپرم، پارامترهای اسپرم و قدرت باروری اسپرم بررسی و داده ها با استفاده از نرم افزار spss و تست آماری t-test تحلیل شدند.نتایج: مطالعات نشان داد که پارامترهای اسپرم، مورفولوژی اسپرم و قدرت باروری اسپرم ها در لوله های منی ساز تفاوت معنی داری داشتند. میانگین تعداد اسپرم ها در گروه کنترل 28/20 ± 83/50 میلیون و در گروه آزمایش 14/14 ± 60 میلیون بود و میانگین تعداد اسپرم ها در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود که این اختلاف معنی دار است (p<0/001). مقایسه آماری تعداد اووسیت های تقسیم شده و تخریب شده بدست آمده نشان داد که تفاوت در گروههای مختلف از نظر آماری معنی دار می باشد(p<0/001).نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که قرارگیری در معرض تاموکسیفن طی دوره تکاملی، می تواند باعث تغییرات در تعداد اسپرم ها، حرکت و قدرت باروری اسپرم ها گردد که در نتیجه می تواند منجر به ناباروری در موش نر گردد.