تقویت عملکرد مونوسیت ‌های خون محیطی رت به دنبال تجویز خوراکی کورکومین

مقدمه: کورکومین یک ماده شیمیایی به رنگ زرد روشن است که توسط برخی از گیاهان مانند زردچوبه (tumeric) تولید می شود. اثرات ضدالتهابی کورکومین در برخی از مطالعات ثبت شده است. این مطالعه به منظور بررسی اثرات کورکومین بر عملکرد فیزیولوژیکی مونوسیت های خون رت انجام گرفت.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه تجربی است. جامعه مورد مطالعه شامل 20 راس رت ویستار است که به طور تصادفی به دو گروه تیمار و کنترل تقسیم شدند. از روز اول کورکومین با دوز 200 میلی گرم/ کیلوگرم به صورت خوراکی به مدت چهار هفته به گروه تیمار داده شد. موش های گروه کنترل pbs را در همان حجم دریافت کردند. در پایان از موش ها خون گیری شد و مونوسیت ها تحت یک گرادیانفایکول جدا شدند. مونوسیت های جدا شده با مخمر اپسونیزه به چالش کشیده شدند و عملکرد آن ها مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که مونوسیت های جدا شده از گروه کنترل و تیمار، هیچ تفاوت معنی داری در فاگوسیتوز پس از چالش با مخمر اپسونیزه ندارند (1/0=p) . با این وجود، انفجار تنفسی (009/0=p) و تولید نیتریک اکساید (03/0=p) در موش هایی که کورکومین دریافت کرده اند نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری کاهش یافت. البته فعالیت زیستی مونوسیت های گروه درمانی نسبت به مونوسیت های گروه شاهد بیشتر بود (0001/0=p).نتیجه گیری: در مجموع به نظر می رسد که کورکومین یک منبع طبیعی برای تعدیل عملکرد مونوسیت ها به ویژه در بیماری های خود ایمنی است به طوری که افزایش فعالیت مونوسیت ها منجر به ایجاد شرایط ایمونوپاتولوژیک می شود.