بررسی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و فراوانی ژن‌های اگزاسیلینازی blaoxa-23 و blaoxa-24 در جدایه‌های اسینتوباکتر بومانی از نمونه‌های تراشه بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه

مقدمه: اسینتوباکتربومانی، کوکوباسیل گرم منفی غیرتخمیری است که در بخش های مراقبت ویژه (icu) شیوع دارد. جدایه های اسینتوباکتر بومانی مقاوم به کارباپنم در سراسر جهان گزارش شده است. بتالاکتامازهای اگزاسیلینازی در مقاومت این باکتری به کارباپنم ها نقش دارند. هدف این مطالعه بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن های blaoxa23 و blaoxa24 در اسینتوباکتربومانی جدا شده از نمونه تراشه بیماران بستری در icu بیمارستان های شهر اصفهان است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی 40 جدایه اسینتوباکتربومانی از کشت نمونه های تراشه بیماران بستری در icu بیمارستان های شهر اصفهان طی سال 1394 کسب و توسط روش های بیوشیمیایی و ژن blaoxa51 شناسایی شدند. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن و حداقل غلظت ممانعت کننده رشد (mic) ایمیپنم به روش etest بر اساس clsi2015 تعیین و ژن های blaoxa23 و blaoxa24 در جدایه های مقاوم به کارباپنم به روش pcr ردیابی شد. داده ها به وسیله نرم افزار spss(v.16) و آزمون های آماری تحلیل شد.نتایج: کلیه جدایه های اسینتوباکتربومانی نسبت به سفتازیدیم، سفتریاکسون، مروپنم و ایمیپنم مقاوم بودند و کمترین مقاومت به ترتیب نسبت به کلیستین (0 %) و تایگی سایکلین (10 %) بود. کلیه نمونه ها دارای mic ge; 32 micro;g/ml ایمیپنم بودند. ژن های blaoxa23 و blaoxa24 به ترتیب در 87/5 % و 25 % جدایه ها ردیابی شد.نتیجه گیری: درمان عفونت اسینتوباکتربومانی توسط کارباپنم ها به دلیل مقاومت بالا ناکارآمد است و توصیه می شود از آنتی بیوتیک های تایگی سایکلین و در خط آخر درمان جدایه های با مقاومت بالا کلیستین استفاده شود. مطالعاتی دیگری در خصوص مکانیسم های دیگر مقاومت به کارباپنم ها نیز الزامی است.