بررسی ارزش تشخیصی دانشجویان سال آخر دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی یزد در تشخیص پوسیدگی پروگزیمالی کلیشه‌های رادیوگرافی پانورامیک در مقایسه با نظر متخصصین در سال 1394

مقدمه: پوسیدگی دندان، شایع ترین بیماری مزمن انسان در جهان است و دندانپزشک توانایی تشخیص صحیح آن را طی دوره های آموزشی کسب می کند. از رادیوگرافی داخل دهانی و پانورامیک به عنوان روشی رایج در کنار معاینه بالینی در فرایند تشخیص پوسیدگی استفاده می شود بنابراین تسلط بر تشخیص پوسیدگی از روی تصاویر رادیوگرافی می تواند نقش مهمی در ارائه طرح درمان مناسب داشته باشد.روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی، 10 کلیشه رادیوگرافی پانورامیک به منظور تشخیص پوسیدگی پروگزیمالی و تعیین عمق آن توسط 30 نفر از دانشجویان سال آخر و 2 نفر از اساتید دانشکده دندانپزشکی یزد برای تعیین استاندارد طلایی مورد بررسی قرار گرفت. داده ها پس از جمع آوری در محیط نرم افزار spss 17 به کامپیوتر وارد شدند و جداول و شاخص های تشخیصی تهیه شده و توسط آزمـون کاپا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. جهت تعیین توافق بین نظر اساتید و دانشجویان در مورد عمق پوسیدگی از ضریب کاپای وزنی استفاده شد.نتایج: ضریب توافق نظر اساتید با دانشجویان در مورد وجود یا فقدان پوسیدگی از طریق آزمون کاپا 428/0 به دست آمد که از نظر آماری معنی دار بود (001/0=p value ). حساسیت تشخیص پوسیدگی پروگزیمالی دندان توسط دانشجویان 47%، ویژگی آن 9/91%، ارزش اخباری مثبت 63% و ارزش اخباری منفی 3/85% به دست آمد و ضریب توافق تشخیص عمق پوسیدگی دندان توسط اساتید با دانشجویان 361/0 شد (00/0 = p value).نتیجه گیری: توان تشخیصی دانشجویان ترم آخر دانشکده دندان پزشکی یزد در این مطالعه، در مورد وجود یا فقدان پوسیدگی نسبتاً مناسب و در مورد عمق پوسیدگی ضعیف ارزیابی می شود.