تخریب اکسایشی آموکسی سیلین با نانوذرات آهن صفر ظرفیتی سنتز شده

مقدمه: آموکسی سیلین یکی از گروه های بسیار مهم دارویی است که برای درمان بیماری ها استفاده می شود. از طرفی دفع آنتی بیوتیک ها در فاضلاب و سپس در محیط زیست یک خطر جدی برای حیات جانداران محسوب شده و اثرات سمی آنها می تواند برای ارگانیسم ها مضر باشد. نانوذرات فلزی با پایه آهن توجه زیادی را برای پاکسازی آلاینده های آبی به خود جلب کرده اند. که در این سیستم ها، آهن به عنوان عامل کاهنده عمل می کند. بنابراین، در این مطالعه، سنتز و مشخصات نانوذرات آهن صفر ظرفیتی برای تخریب آموکسی سیلین بررسی شد.روش بررسی: در این تحقیق که از نوع توصیفی تحلیلی می باشد، نانوذرات آهن صفرظرفیتی با روش کاهش فاز مایع با استفاده از edta به عنوان یک ماده تثبیت کننده فلزی سنتز شد. ساختار و مشخصات نانوذرات با استفاده آنالیز bet، sem، xrd، edx مشخص شد. یک آنالیز چند متغیره با استفاده از روش پاسخ سطحی(rsm) برای ایجاد یک مدل درجه دوم به عنوان یک رابطه تابعی بین راندمان حذف آموکسی سیلین و متغیرهای مستقل(مقادیر ph اولیه، مقدار نانوذره، زمان ماند و غلظت آموکسی سیلین) بکار گرفته شد. برای چهار متغیر ph محلول(2-10)، غلظت آموکسی سیلین(mg/l 5-45)، زمان تماس(5-85 دقیقه)، و مقدار نانوذرات(g 0.25-1.25) به مقادیر کد داده شده تبدیل شد.نتایج: نتایج نشان داد که بیش از 69% از آموکسی سیلین به وسیله نانوذرات حذف شد. شرایط بهینه حذف آموکسی سیلین با استفاده از نانوذرات با 1.25 گرم از نانوذرات، 4 ph، زمان تماس 80 دقیقه و غلظت 30 میلی گرم در لیتر آموکسی سیلین یافت شد.نتیجه گیری: توانایی نانوذرات در تخریب آموکسی سیلین نشان داد که این مواد می تواند راه حل بالقوه برای پاکسازی محیط باشد.

Amoxicillin Oxidative Degradation Synthesized by Nano Zero Valent Iron

Introduction: Amoxicillin is one of the most important groups of pharmaceuticals that benefits humans and animals. However, antibiotics excertion in wastewaters and environment have emerged as a serious risk to the biotic environment, and their toxic effects can harm the organisms. Ironbased metallic nanoparticles have received special attention in regard with remediation of groundwater contaminants. In the typical nZVIbased bimetallic particle system, Fe acts as the reducing agent. Thus, the present study aimed to evaluate the synthesis and characteristics of nZVI in regard with degrading AMX.Methods: In this study, nZVI nanoparticles were synthesized using the liquidphase reduction method by EDTA as a stabilizer material. Structure and properties of nanoparticles were characterized by BET, SEM, XRD and EDX analysis. A multivariate analysis was applied using a response surface methodology (RSM) in order to develop a quadratic model as a functional relationship between AMX removal efficiency and independent variables ( initial pH values, dosage of nZVI, contact time and amoxicillin concentration). The four independent variables of solution pH (2ndash 10), AMX concentration (545mg/l), contact time (585 min) and nanoparticles dose (0.25 ndash 1.25 g) were transformed to the coded values.Results: The study results demonstrated that more than 69 % of AMX was removed by nZVI. The optimal AMX removal conditions using nZVI were found as 1.25 g of nZVI, pH 4, contact time of 80 min and concentration of 30 mg/l.Conclusions: The ability of nZVI in degradation of AMX revealed that these materials can serve as a potential nano material with respect to the environmental remediation.