بررسی داغ اجتماعی در بیماران مبتلا به صرع و تاثیر آن بر فاکتورهای روانشناختی

مقدمه: علی رغم پیشرفت در شناخت و درمان صرع در چند دهه اخیر، افراد مبتلا همچنان درگیر فرایند استیگما(داغ اجتماعی) هستند. استیگما فرآیندی روانی اجتماعی است که از برچسب زدن آغاز می گردد و به طرد و انزوای اجتماعی منتهی می شود. در بسیاری از مبتلایان صرع استیگما اثرات شدیدی بر بهزیستی روانشناختی و کیفیت زندگی دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی استیگما و ارتباط آن با فاکتورهای روانشناختی در بیماران مبتلا به صرع می باشد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی توصیفی، جامعه هدف شامل کلیه بیماران مبتلا به صرع مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر خرم آباد در بهار سال 1394بود. نمونه ای به تعداد 100 نفر زن و مرد به روش در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع(فرم 31 سوالی)، عزت نفس آیزینگ، اضطراب و افسردگی بیمارستان و مقیاس استیگمای صرع بر روی بیماران اجرا گردید. داده های به دست آمده توسط نرم افزارهای spss-18 و amos-18 و از طریق روش های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری تحلیل شدند.نتایج: یافته ها نشان داد که مدل ساختاری به خوبی برازش شد( p=0.168؛ ch2=6.45). استیگما با عزت نفس، افسردگی، اضطراب، و کیفیت زندگی همبستگی داشتند. در نهایت در مدل ارائه شده استیگما با میانجی گری عزت نفس و خلق منفی به خوبی کیفیت زندگی را پیش بینی کردcfi, tli, agfi, gfi gt 0.9)).نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می رسد که بهتر است درمان های روانی اجتماعی بخشی به عنوان درمان های چندگانه این اختلال در نظر گرفته شوند.

Investigating Stigma within Epilepsy Patients and its Effect on Psychological Factors

Introduction: Despite advances in the diagnosis and treatment of epilepsy within the past several decades, people suffering from this disorder continue to be stigmatized. Stigma is a psychological social process that begins with labeling and leads to social avoidance as well as social isolation. In many people suffering from epilepsy, stigma is held to adversely impact their psychological wellbeing and quality of life. Therefore, the present study aimed to examine the stigma as well as its relationship with the psychological factors within epilepsy patients.Methods: In this descriptive crosssectional study, the target population included all patints with epilepsy reffering to medical centers of Khoramabad during spring 2015. A total number of 100 men and women with epilepsy were selected via convenience sling. In order to glean the study data, Quality of Life in Epilepsy Scale31 (QOLIE31), Eysenck Selfesteem Inventory (ESI), Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), and Stigma Scale for Epilepsy (SSE) were administered to each subject. The obtained data were analyzed by SPSS.18, AMOS18 softwares applying Pearson correlation and structural equation modeling method.Results: The study results indicated that the structural model properly fit the clinical sle (ch2= 6.45 p= 0.168). Stigma was correlated with selfesteem, depression, anxiety and quality of life (Plt 0.05). Ultimately, in the presented model, the stigma could appropriately predict quality of life mediated by selfesteem and negative mood (CFI, TLI, AGFI, and GFI gt 0.9).Conclusion: The findings of the present study suggest that psychosocial treatments should be taken into consideration as multidisciplinary programs of this disorder.