تاثیر پلاکت در فرآورده کنستانتره پلاکتی بر فعال‌ سازی سلول‌های منوسیت خون محیطی انسان

مقدمه: سلول های منوسیت به علت داشتن مولکول هایی در سطح خود همچون لیگاند گلیکوپروتئین p سلکتین((psgl1، قادر به برقراری واکنش های سلولی با پلاکت ها و تشکیل کمپلکس منوسیت پلاکت هستند. در این مطالعه، تاثیر مجاورت پلاکت موجود در فرآورده پلاکت کنستانتره و سلول های منوسیت خون محیطی در in vitro بررسی شد تا به عنوان مدلی جهت پیش بینی واکنش های احتمالی پلاکت تزریقی و سلول های منوسیت خون محیطی در بدن و متعاقب آن فعال سازی منوسیت ها استفاده گردد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، کیسه های خون کامل و کنستانتره پلاکتی از پایگاه منطقه ای انتقال خون تهران تهیه گردید. پس از جدا سازی سلول های منوسیت از خون کامل، این سلول ها با پلاکت های به دست آمده از کنستانتره پلاکتی مواجه گردیدند. فعالیت منوسیت ها در حالت اولیه و پس از مواجهه با پلاکت ها با بکارگیری ماده دی هیدرورودامین123- (dhr-123) و سنجش انفجار تنفسی بررسی شد. نتایج حاصل به وسیله آزمون آماری wilcoxon تحلیل شد.نتایج: خلوص سلول های منوسیت به دست آمده با روش نایکوپرپ 2plusmn 86.1 درصد، تعیین گردید. پس از مواجهه پلاکت ها و سلول های منوسیت خون محیطی، منوسیت ها فعال شده و میزان انفجار تنفسی این سلول ها افزایش یافت. این افزایش در روز پنجم از نظر آماری معنی دار بود.نتیجه گیری: در این مطالعه نشان داده شد که پلاکت ها سبب تحریک و فعال سازی منوسیت ها می شوند. جهت شناخت مولکول های دخیل در میانکنش این سلول ها، نیاز به انجام مطالعات تکمیلی می باشد.

Effects of Platelets on Platelet Concentrate Product on the Activation of Human Peripheral Blood Monocyte Cells

Introduction: Monocytes can interact with platelets due to their surface molecules such as Pselectin glycoprotein ligand1 (PSGL1), and form monocyteplatelet complex. In the present study, the effects of platelets interaction of platelet concentrates (PCs) and peripheral blood monocytes were investigated in vitro as a model to predict the probable interactions of these cells and consequently activation of monocytes.Methods: In this experimental study, units of whole blood and PCs were prepared from Tehran Blood Transfusion Center. After isolation of monocytes from the whole blood, these cells were treated with PC derived platelets. The activation of monocytes was assessed before and after treatment by the analysis of the respiratory burst of monocytes using dihydrorhodamine 123 (DHR123). The study data were analyzed using the nonparametric test of Wilcoxon.Results: The purity of monocytes was determined as 86.1plusmn 2 using NycoPrep method. The respiratory burst of monocytes was increased after exposure with platelets. In fact, the difference was significant when platelets were used on the 5th day of storage (P=0.001).Conclusions: The study findings revealed that platelets have an efficient capacity to stimulate and activate monocytes. The possible involvement of molecules in the interaction of plateletmonocyte demand to be further studied in future.