بررسی آزمایشگاهی میزان ریزنشت براکت‌های ارتودنسی باند‌شده با کامپوزیت بیس متاکریلات و کامپوزیت بیس سایلوران

مقدمه: ریزنشت کامپوزیت اتصال‌دهنده براکت ارتودنسی در دوره درمان، یکی از مشکلات درمان‌های ارتودنسی است که باعث ایجاد مارجینال گپ وریزنشت از فضای بین دندان و کامپوزیت می‌شود. ریزنشت باعث نفوذ باکتری‌ها و مایعات خوراکی و در نتیجه تشکیل لکه‌های سفید زیر براکت‌ها می‌شود و این یک مشکل کلینیکی در طول درمان ارتودنسی است. همچنین مطالعات اندکی در این زمینه انجام شده است. هدف از این مطالعه مقایسه ریزنشت کامپوزیت بیس سایلوران و کامپوزیت بیس متاکریلات در باند به براکت‌های ارتودنسی بود.روش بررسی:30 عدد دندان پرمولر انسان جمع‌آوری و به دوگروه تقسیم شدند. درگروه اول، 15براکت ارتودنسی با کامپوزیت بیس سایلوران و در گروه دوم، 15براکت ارتودنسی باکامپوزیت بیس متاکریلات باند شدند. سپس دندان‌ها در آب نگهداری شدند و به مدت 500 سیکل تحت ترموسیکل بین 5 و 55 درجه قرارگرفتند. سپس دندان‌ها بالاک ناخن مهر و موم شدند و بعد نمونه‌ها به مدت 24 ساعت در محلول فوشین 5/0 درصد قرار گرفتند و سپس با استفاده از دیسک مخصوص و دستگاه برش در هریک از دندان‌ها برش زده شد و در نهایت نفوذ رنگ نمونه‌ها در زیر استریومیکرسکوپ مورد ارزیابی قرار گرفت و میزان ریزنشت بین ادهزیو براکت و ادهزیو مینا از صفر تا 3 درجه‌بندی شد. سپس اطلاعات جمع‌آوری شده به کمک ‌نرم‌افزار spss و آزمون fisher exact و mann whitney مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.نتایج: تفاوت معنی‌داری در ریزنشت در بین گروه‌ها وجود داشت. میزان ریزنشت براکت‌های باند شده با کامپوزیت بیس سایلوران به طور معنی‌داری کمتر از میزان ریزنشت براکت‌های باند شده با کامپوزیت بیس متاکریلات بود(03/0p =). همچنین میزان ریزنشت بین براکت ادهزیو به طورمعنی‌داری بیشتر از میزان ریزنشت بین ادهزیو مینا بود(025/0p=).نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضرنشان دادکه کامپوزیت‌های بیس سایلوران ریزنشت کمتری را برای اتصال براکت‌ها فراهم کرده و می‌توان برای باند براکت‌های ارتودنسی استفاده کرد.