بررسی تاثیر به کارگیری مدل مراقبت پیگیر بر خواب آلودگی بیماران همودیالیز

مقدمه: خواب آلودگی مفرط روزانه یکی از شکایات بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه تحت درمان با همودیالیز می‌باشد. شواهدی مبنی بر اشکال مختلف پاتولوژی خواب در بیماران همودیالیزی وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر به کارگیری مدل مراقبت پیگیر بر خواب آلودگی بیماران همودیالیز در شاهین شهر اصفهان انجام شده است.روش بررسی: این پژوهش نیمه تجربی بر روی 40 بیمار تحت درمان با همودیالیز انجام شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه سنجش میزان خواب آلودگی ایپورث (ess) بود، که قبل از مداخله به فاصله یک ماه، دو مرتبه تکمیل گردید. جهت اجرای مدل، بیماران به 5 گروه تقسیم و به طور متوسط برای هر گروه 4 تا 6 جلسه آموزشی (1 تا 2 ساعته) طی 3 هفته برگزار شد و در 9 هفته باقیمانده مشاوره‌های مراقبت پیگیر، کنترل و ارزشیابی انجام شد و بلافاصله پس از مداخله به فاصله یک ماه مجدداً پرسشنامه‌ها تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری spss نسخه 15، آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد میانگین نمره خواب آلودگی 39/10 نسبت به بعد از مداخله 54/5 به طور معنی‌داری افزایش یافت (0001/0 =p). همچنین خواب آلودگی قبل از مداخله در 4/74% از بیماران وجود داشت، که بعد از مداخله به 8/38% کاهش یافت و تفاوت معنی‌داری را نشان داد (0001/0 =p).نتیجه‌گیری: استفاده از مدل مراقبت پیگیر به عنوان یک مدل بومی می تواند در کاهش بسیاری از مشکلات بیماران موثر باشد با توجه به نتایج این پژوهش در خصوص تاثیر مدل مراقبت پیگیر بر میزان خواب آلودگی بیماران همودیالیز، توصیه می‌شود با انجام مطالعات بیشتر در این زمینه، پرستاران نسبت به کارگیری این مدل مراقبتی در سایر بیماران همودیالیزی مبادرت ورزند.