آزادسازی تونل مچ دستی با روش جراحی باز کوچک معرفی تکنیک جدید با استفاده از سیستم نایف لایت

مقدمه: سندرم تونل کارپال(cts) شایع‌ترین نوروپاتی فشارنده می‌باشد و به دلیل فشار روی عصب مدیان در مچ دست ایجاد می‌گردد. ما در این بررسی که به روش مداخله‌ای تجربی آینده‌نگر انجام گردیده است، ارجحیت روش درمانی جراحی کوچک با ابزار نایف‌لایت را نسبت به درمان جراحی باز کلاسیک مورد بررسی قرار می‌‌دهیم.روش بررسی: از مهرماه سال 1384 لغایت اردیبهشت سال 1388 مجموعاً 76 بیمار سندرم تونل کاپال، کاندید جراحی گردیدند که به صورت تصادفی با یکی از دو روش جراحی باز کلاسیک وجراحی باز کوچک با کمک ابزار نایف لایت مورد عمل ‌جراحی قرار گرفتند(38 بیمار در هرگروه قرار گرفتند). بیماران در فواصل ‌یک ‌هفته دو هفته، یک ماه و دو ماه بعداز عمل ویزیت گردیدند و علائم و عوارضی مثل درد (براساس معیار vas) ثبت گردید و از بیماران خواسته شد که فعالیت‌های روزمره و کار را همراه با کاهش درد و کم حسی دست شروع نمایند.نتایج: توزیع بیماران در هردو گروه از نظر سن و جنس یکسان بود. کاهش درد و علایم بیمار بعد از جراحی در هر دو گروه وجود داشت ولی زمان بهبودی شکایات و دوران نقاهت در بیماران جراحی شده با روش جراحی باز کوچک (گروه ii) به صورت معناداری کمتر از گروه i بود. عوارض جراحی در هردو گروه یکسان بود.نتیجه‌گیری: روش جراحی باز کوچک(moctr) با کمک ابزار جراحی نایف لایت از حیث کاهش ‌زمان ‌نقاهت و برگشت زودتر بیمار به‌کار نسبت به ‌روش‌کلاسیک ارجحیت دارد.