مقایسه اثر دو پروتکل تمرینات هوازی و تمرینات مقاومتی بر تعادل و فاکتور رشد عصب (NGF) مردان مبتلا به بیماری نوروپاتی-دیابتی

مقدمه: نوروپاتی دیابتی یکی از شایع‌ترین عوارض میکرو واسکولار دیابت است. در این تحقیق به بررسی مقایسه اثر دو پروتکل تمرینات هوازی و تمرینات مقاومتی بر تعادل و فاکتور رشد عصب (ngf) مردان مبتلا به بیماری نوروپاتی-دیابتی ‌پرداخته شده است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 30 بیمار نوروپاتی دیابتی پس از تایید بیماری توسط پزشک متخصص به سه گروه 10 نفره (کنترل، تمرینات هوازی و تمرینات مقاومتی) تقسیم شدند. در دو گروه تمرینی، تمرینات به مدت هشت هفته انجام شد. قبل و بعد از دوره تمرینی، از گروه‌ها آزمون‌های 5 chair stand ,timed up & go وberg balance scale و فاکتور رشد عصب نیز توسط کیت آزمایشگاهی گرفته شد.نتایج : در گروه تمرین هوازی، شاخص‌های فاکتور رشد عصب، tug، 5cs و شاخص کلی تعادل به طور معنی‌داری بهبود یافت. یافته‌ها در مورد گروه تمرینات مقاومتی کار با وزنه در فاکتور رشد عصب و آزمون‌های tug، 5cs، berg بهبود عملکرد را نشان دادند. اما در مقایسه بین دو گروه تمرینی، در آزمون‌های tug ،bbs و 5cs تفاوت بین دو گروه معنی‌دار و در گروه تمرینات هوازی، بهبود عملکرد بیشتری مشاهده شد. فاکتور رشد عصب نیز در گروه تمرینات هوازی با افزایش بیشتری نسبت به گروه تمرینات مقاومتی همراه و تفاوت بین دو گروه معنی‌دار بود.نتیجه‌گیری: تمرینات هوازی و مقاومتی کار با وزنه، هردو می‌تواند باعث بهبود عملکرد عصبی- عضلانی و تعادلی و افزایش فاکتور رشد عصب در بیماران نوروپاتی دیابتی گردد. اما در مقایسه بین این دو گروه از تمرینات، تمرینات هوازی تاثیر بیشتری نسبت به گروه مقاومتی کار با وزنه از خود نشان داد.