بررسی ارتباط پلی‌مورفیسم C1236T ژن MDR1 در مردان مبتلا به ناباروری ایدیوپاتیک در جمعیت گیلان

مقدمه: ناباروری، ناتوانی زوجین در بارداری، بعد از 12 ماه آمیزش‌های مداوم بدون پیشگیری تعریف می‌شود. p- گلیکوپروتئین یک انتقال دهنده درون غشایی است که سبب خروج مواد مضر از سلول شده و یک نقش حفاظتی در بافت‌های حساس نظیر بیضه‌ها را به عهده دارد. ژن mdr1 در جایگاه q21.1 کروموزوم 7 قرار گرفته است. یکی از پلی‌مورفیسم‌های مربوط به ژن mdr1، پلی‌مورفیسم c1236t می‌باشد که در اگزون 12 قرار گرفته است که در آن سیتوزین با تیمین جایگزین می‌شود. هدف از این مطالعه، بررسی پلی‌مورفیسم ژن mdr1 با ناباروری ایدیوپاتیک مردان است.روش بررسی: در این مطالعه مورد- شاهدی، dna ژنومی از لوکوسیت‌های خون 136 مرد مبتلا به ناباروری ایدیوپاتیک و 130 مرد سالم استخراج گردید. با استفاده از تکنیک pcr-rflp و آنزیم ecoo109i ژنوتیپ‌ها تعیین شد.نتایج: فراوانی ژنوتیپ‌های cc، ct و tt در افراد بیمار به ترتیب 12/19%، 70/39% و 18/41% و فراوانی ژنوتیپی cc، ct و tt در افراد سالم به ترتیب 30/12%، 54/61% و 16/26% بود. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده ارتباط معنی‌داری بین پلی‌مورفیسم ژن mdr1 و ناباروری ایدیوپاتیک مردان مشاهده شد(001/0(p= . نتایج به دست آمده پیشنهاد می کند که ژنوتیپ هتروزیگوت ct، احتمالا اثر محافظتی بر ناباروری دارد (84/0-23/0:ci 95%؛ 41/0=or، 01/0=p). گرچه برای دستیابی به نتایج دقیق تر، بررسی در یک جامعه آماری بزرگتر لازم است.