میزان خودکارآمدی و برخی عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی

مقدمه: خودکارآمدی، توانایی درک بیمار از شرایط و عوامل موثر بر سلامتی را امکان‌پذیر ساخته و وی می‌تواند جهت ارتقای سلامت خود تصمیم و آن را به اجرا بگذارد. این مطالعه با هدف تعیین میزان خودکارآمدی و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی انجام گردید.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی که به صورت تصادفی بر روی بیماران دیابتی مراجعه‌کننده به مرکز دیابت انجام شد، اطلاعات با استفاده از پرسشنامه‌های دموگرافیک و خودکارآمدی حاوی 15 سوال در مورد نحوه کنترل قند خون و اصلاح آن، انتخاب صحیح غذا، معاینه پا، ورزش و کنترل وزن جمع‌آوری شد. روایی و پایایی پرسشنامه سنجیده و داده‌ها جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار stata و آزمون‌های t.test ،2χ و رگرسیون لوجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: میانگین سنی 600 بیمار شرکت‌کننده، 14±1/52 سال بود. 3/57% از افراد زن و 7/42% مرد بودند. بیشترین عارضه در هر دو جنس، مربوط به عوارض چشمی بود. میانگین نمره خودکارآمدی در افراد 3/14±9/54 بود. 6/47% از شرکت‌کنندگان میزان خودکارآمدی پایین داشتند. میزان خودکارآمدی پایین در کسانی‏که تحصیلات پایین‌تری داشتند، 7/2 برابر افرادی بود که تحصیلات بالاتری داشتند(15/4-25/1 ;ci:7/2or=)، همچنین خودکارآمدی پایین در افرادی که عوارض داشتند، 9/1 برابر کسانی بود که عارضه نداشتند(55/2-25/1;ci: 9/1or=). خودکارآمدی با سن ارتباط معکوس و با میزان آگاهی ارتباط مستقیمی داشت.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، شناخت عوامل موثر و مرتبط با خودکارآمدی جهت انجام مداخلات و سیاست‌گذاری‌های مناسب در مورد این بیماری و لزوم برنامه‌های آموزشی بیشتر جهت افزایش میزان خودکارآمدی ضروری به نظر می‌رسد.