اثر کورکومین بر آنژیوژنز در مدل حلقه آیورت موش صحرایی

مقدمه: زردچوبه گیاهی با کاربردهای غذایی و دارویی است و کورکومین مشتق از آن واجد اثرات فارماکولوژیک متعدد می‌باشد. آنژیوژنز، فرایندی دینامیک از تکثیر سلول‌های اندوتلیال به منظور رشد رگ‌های خونی جدید از رگ‌های قبلی در طیف گسترده‌ای از فرایندهای فیزیولوژیک و پاتولوژیک نظیر رشد و گسترش تومورها است. در پژوهش حاضر اثرات آنتی‌آنژیوژنیک کورکومین در حلقه آیورت موش صحرایی نژاد ویستار بررسی شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی آیورت به قطعات 1 میلی‌متری برش و در ماتریکس کلاژن کشت داده شد، در روز سوم پس از مشاهده اولین جوانه‌ها و رگزایی از حلقه آیورت، تیمار با کورکومین در غلظت‌های 25، 50 و 100 میکروگرم بر میلی‌لیتر انجام و توسط میکروسکوپ اینورت بررسی و عکسبرداری گردید. تعداد و طول انشعابات رگی توسط نرم‌افزار image j تعیین و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری spss و آزمون‌های آماری anova و turkey تجربه و تحلیل شدند.نتایج: مقایسه میانگین تعداد و طول انشعابات عروقی در نمونه‌های شاهد با تعداد و طول انشعابات در نمونه شاهد آزمایشگاهی اختلاف معنی‌داری نداشت (05/0p < ). میانگین طول و تعداد عروق خونی در گروه تجربی 1 نسبت به گروه شاهد تغییرات معنی‌داری نشان نداد (05/0p < )، اما طول در گروه‌های تجربی 2 (میلی‌متر 2/3±45/79) و 3(میلی‌متر 1/1±93/38) و تعداد در این دو گروه تجربی (3/1±12) و (1/1±8) کاهش معنی‌داری وجود داشت(05/0p < ).نتیجه‌گیری: کورکومین دارای اثر مهاری وابسته به دوز بر رگزایی در حلقه آیورت موش صحرایی است و می‌تواند به عنوان یک کاندیدای مناسب جهت مطالعات رگزایی و بیماری‌های مرتبط معرفی شود.