بررسی سطح سرمی مس و روی قبل و بعد از درمان در بیماران مبتلا به تب مالت و مقایسه آن با افراد سالم

مقدمه: تب مالت یک بیماری مشترک بین انسان و دام می‌باشد. متابولیسم عناصر کمیاب مثل روی و مس می‌توانند در پاسخ سیستم ایمنی تاثیرگذار باشند و مکانیسم‌های ایمونوشیمیایی میزبان را بر علیه این ارگانیسم فعال نمایند. بر این اساس این مطالعه با هدف بررسی تغییرات سطح سرمی مس و روی قبل و بعد از درمان در بیماران بروسلوز و مقایسه آن با افراد سالم انجام شد.روش بررسی: این مطالعه مورد ـ شاهدی با همسان‌سازی انفرادی (individual matched case-control) بر روی 26 بیمار مبتلا به تب مالت مراجعه‌کننده به بیمارستان فرشچیان و 26 نفر گروه کنترل انجام شد. از تمام افراد مورد مطالعه در ابتدا و همچنین از بیماران در پایان درمان نمونه خون گرفته شد و سپس نمونه‏ها با deionized water رقیق ‏شده و توسط دستگاه اتوماتیک اسپکتوفتومتر سطح پلاسمایی مس و روی اندازه‌ گیری شد.نتایج: در این بررسی 26 بیمار که 13 زن و 13 مرد مورد مطالعه قرار گرفتند که از نظر جنسی و سنی با گروه کنترل اختلاف معنی‌داری نداشتند. میانگین غلظت سرمی مس در افراد بیمار قبل و بعد از درمان به ترتیب µg/dl31/100 و µg/dl81/92 بود(495/0=p). همچنین میانگین غلظت سرمی مس در گروه کنترل µg/dl96/97 بود که افزایش اندکی در مس بیماران در مقایسه با افراد سالم مشاهده شد. میانگین غلظت سرمی روی در افراد بیمار µg/dl93 و در گروه کنترل µg/dl 38/96 بود(625/0=p). میانگین غلظت سرمی روی در بیماران پس از درمان µg/dl27/90 بود.نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر تغییرات قابل ملاحظه‌ای در غلظت سرمی مس و روی در بیماران بروسلایی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد ولی از نظر آماری تفاوت معنی‌داری نداشتند و همچنین تغییر چندانی نیز در غلظت این عناصر در پایان درمان در بیماران دیده نشد.