زنده مانی نوتروفیل خون محیطی به دنبال تیمار با فاکتورهای محلول ناشی از سلول بنیادی مزانشیمال رت

مقدمه: سلول‌های بنیادی مزانشیمی (mscs)، دارای خاصیت تنظیمی سیستم ایمنی و پتانسیل بالا تکثیر و تمایز به رده‌های مختلف سلولی می‌باشند. مطالعه حاضر با هدف تاثیر فاکتورهای محلول ناشی از سلول بنیادی مزانشیمال رت بر زنده‌مانی نوتروفیل انجام گرفته است.روش بررسی: سلول مزانشیمال از مغز استخوان فمور و تیبا رت 8-6 هفته استحصال و در محیط dmem کشت داده شد. پس از بلوغ سلول مزانشیم، مایع رویی آن با نوتروفیل جدا شده از خون محیطی رت به مدت 1 ساعت و در c?37 انکوبه شد. زنده‌مانی نوتروفیل در انکوباسیون‌های 6 و 24ساعته با مایع روییmscs به روش فلوسیتومتریک و با استفاده از an/pi اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون توکی تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: انکوباسیون 6 ساعته نوتروفیل با مایع رویی سلول، درصد سلول سالم را در سطح معنی‌داری افزایش و میزان نکروز را کاهش داد(05/0?p) اما کاهش آپوپتوز نسبت به گروه کنترل معنی‌دار نبود (05/0?p). در انکوباسیون 24ساعته نوتروفیل با مایع رویی سلول، درصد سلول سالم به طور معنی داری افزایش و میزان آپوپتوز نسبت به گروه کنترل کاهش داشت (05/0?p) کاهش نکروز سلولی در گروه تیمار نسبت به کنترل معنی‌دار نبود (05/0?p).نتیجه‌گیری: علاوه بر نقش مهم کلینیکی mscs، برخی جنبه‌های بیولوژیکی آن شامل: خودنوزایی، تکثیر و تنظیم ایمنی، پتانسیل مهمی برای سل تراپی است.