بررسی تاثیر درمان پریودنتال بر عود دیس‌پپسی ناشی از هلیکوباکتر پیلوری

مقدمه: هلیکوباکتر پیلوری دارای نقش اثبات شده در ایجاد زخم معده و دیودنوم است. پلاک دندانی می‌تواند به عنوان منبع ذخیره‌ای برای هلیکوباکتر پیلوری عمل کند. هدف مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر درمان‌های پریودنتال بر عود دیس‌پپسی ناشی از هلیکوباکتر پیلوری است. روش بررسی: شصت بیمار با علایم دیس‌پپسی و پریودنتیت که حضور هلیکوباکتر پیلوری در نمونه پلاک زیر لثه‌ای و مدفوع تایید گردید، به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. افراد مربوط به هر دو گروه برای درمان وضعیت دیس پپتیک خود تحت درمان عفونت هلیکوباکتر قرار گرفتند. به صورت همزمان، نمونه‌های مربوط به گروه مورد تحت درمان حذف پاکت پریودنتال قرار گرفتند. پس از اثبات ریشه کنی باکتری، بیماران هر دو ماه یک بار تا شش ماه در مورد عود علایم دیس‌پپسی بررسی شدند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون fisher exact test تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: بعد از دو ماه یک مورد عود در گروه شاهد (4/3%) مشاهده شد. در گروه مورد هیچ عودی گزارش نگردید. بعد از 4 ماه سه نفر (3/10%) در گروه شاهد و دو نفر (7/6%) در گروه مورد عود علایم را گزارش شد. بعد از شش ماه میزان عود در گروه شاهد 11 نفر (9/37%) و در گروه مورد 5 نفر (7/16%) بود که این تفاوت‌ها از لحاظ آماری معنی‌دار نبود.نتیجه‌گیری: درمان پریودنتال تاثیری بر عود علایم دیس‌پپسی ناشی از هلیکوباکتر ندارد.