تاثیر دو نوع برنامه هوازی و بی‌هوازی بر تغییرات سطوح کمرین در موش‌های ماده نژاد اسپراگوداولی

مقدمه: کمرین آدیپوکین جدیدی می‌باشد که برای تمایز و بلوغ سلول های چربی به سیگنالیک های اتوکراین و پاراکراین وابسته بوده و جذب گلوکز در سلول های چربی را تنظیم و تجزیه و تحلیل چربی را تحریک می‌کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو نوع برنامه هوازی و بی هوازی بر تغییرات سطوح کمرین در موش های ماده نژاد اسپیراگوداولی است.روش بررسی: در این پژوهش 55 سر موش به روش تصادفی به دو گروه تجربی (هوازی و بی‌هوازی) و گروه پیش آزمون تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه آزمایش مطابق برنامه تمرینی به مدت هشت هفته به فعالیت هوازی و بی‌هوازی پرداختند. برای بررسی تاثیر فعالیت ورزشی بر سطوح کمرین از آزمون t وابسته و جهت تعیین تفاوت معنی‌داری بین تغییرات سطوح کمرین در گروه‌های‌ تمرینی از آزمون t مستقل استفاده شد.نتایج: به دنبال هشت هفته تمرینات هوازی، تفاوت معنی‌داری (0001/0p=) در سطوح کمرین مشاهده شد اما تفاوت معنی‌داری در گروه بی‌هوازی (11/0p=) مشاهده نشد. افزون بر این مشخص گردید تفاوت معنی‌داری بین میزان سطوح پلاسمایی کمرین در گروه‌های تمرین هوازی و بی‌هوازی وجود دارد(0001/0p=).نتیجه گیری: سطوح کمرین تحت تاثیر فعالیت‎‌هایی قرار می‌گیرد که از نوع استقامتی است و شاید در این زمینه بتوان گفت با توجه به یکسان بودن دوره زمانی هر دو نوع تمرین (8 هفته)، مدت زمان هر جلسه تمرینی (در تمرینات هوازی از 15 دقیقه آغاز و تا 60 دقیقه ادامه داشت) عامل مهمی برای ایجاد تغییر در میزان تولید این هورمون باشد.