ارزیابی فاکتورهای استرس اکسیداتیو ناشی از مسمومیت با کلرپیریفوس ((Chlorpyrifos در پلاسمای موش صحرایی

مقدمه: کلرپیریفوس حشره‌کش‌ ارگانوفسفره وسیع‌الطیفی بوده که بیش از 40 سال است در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ترکیب با مکانیسم‌های مختلف موجب القا سمیت می‌شود. در مطالعه حاضر سمیت کلرپیریفوس از طریق بررسی فاکتورهای استرس اکسیداتیو در پلاسمای موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفته است.روش بررسی: 24 سر موش صحرایی جنس نر نژاد ویستار به دو گروه 12 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل حلال روغن ذرت و گروه دوم، به مدت چهار هفته سم کلرپیریفوس (رقت mg/ml4cpf, ) به میزان mg/kg5/16 روزانه از طریق گاواژ دریافت کردند و در روزهای 1، 7، 14، 21، 28، پس از تجویز سم، نمونه‌گیری و نمونه پلاسمایی جهت ارزیابی فعالیت آنزیم کاتالاز (cat)، سوپراکسید دیسموتاز (sod)، میزان مالون دی آلدیید mda)) و گلوتاتیونgsh) ) صورت گرفت.نتایج: سمیت کلرپیریفوس در روز 7 با نشانه‌های ظاهری مانند لرزش، سیخ شدن موها، ضعف، اسهال، تنگی نفس مشاهده گردید که با کاهش معنی‌دار (001/0(p < در سطح پلاسمایی gsh و فعالیت آنزیم کاتاالاز و همچنین افزایش معنی‌دار (001/0(p < در میزان mda و فعالیت آنزیم sod همراه بود. نتیجه‌گیری: cpf از طریق کاهش توان آنتی‌اکسیدانی در پلاسمای موش صحرایی موجب القا استرس اکسیداتیو و بروز عوارض مزمن می‌گردد. لذا، ضمن رعایت ایمنی در مقابل تماس مزمن با cpf، تقویت سیستم آنتی‌اکسیدانی بدن به عنوان روش مناسب جهت پیشگیری از اثرات استرس اکسیداتیو ناشی از مسمومیت مزمن با این دسته از حشره‌کش‌ها پیشنهاد می‌گردد.