مقایسه اثر تمرین هوازی تداومی و تناوبی بر بیان il-1 و tnf-α در بافت مخچه رت‌های مدل پارکینسونی

مقدمه: در بیماری پارکینسون، تعادل بین سایتوکین­‌های پیش التهابی و ضد التهابی مختل شده و باعث التهاب مزمن عصبی می‌­شود. این پژوهش با هدف مقایسه اثر شش هفته تمرین هوازی تداومی و تناوبی بر بیان پروتئینی اینترلوکین-1 (il-1) و فاکتور نکروز دهنده توموری- آلفا (tnf-α) در بافت مخچه رت‌­های مدل پارکینسونی اجرا شد.روش بررسی: در این پژوهش تجربی، 28 سر رت نر بالغ نژاد ویستار (180-250 گرم) به­‌طور تصادفی در چهار گروه (هر گروه 7 سر) کنترل سالم، پارکینسون، پارکینسون+ تمرین تداومی و پارکینسون+ تمرین تناوبی تقسیم شدند. پارکینسون با تزریق درون صفاقی روتنون در حیوانات القا گردید. تمرین تداومی به صورت 15 تا 40 دقیقه و تناوبی شامل دو تا شش نوبت دویدن روی نوارگردان با سرعت 10 تا 20 متر در دقیقه به مدت شش هفته بود. میزان پروتئین­های il-1 و tnf-α در بافت مخچه با روش برادفورد اندازه‌گیری شد. داده­‌ها توسط آزمون­‌های تحلیل واریانس یک­راهه (anova) و تعقیبی lsd و با استفاده از نرم­افزار spss version 16 در سطح 0/05>p بررسی شدند.نتایج: میزان il-1 و tnf-α در بافت مخچه گروه کنترل سالم نسبت به سایر گروه­ها به­‌طور معناداری کمتر (0/0001=p) و در گروه پارکینسون نسبت به گروه­‌های پارکینسون+ تمرین تداومی (0/0001=p) و پارکینسون+ تمرین تناوبی (0/0001=p) به­‌طور معناداری بیشتر بود. هرچند، میزان il-1 بین دو گروه تمرینی تفاوت معناداری وجود نداشت (0/062=p)؛ اما تمرین تناوبی میزان tnf-α را در مقایسه با تمرین تداومی به­طور معناداری کاهش داد (0/007=p). نتیجه‌گیری: بر اساس این یافته‌­ها، تمرین هوازی تناوبی در مقایسه با تداومی روش کارآمدتری در تعدیل نشانگرهای پیش التهابی بافت مخچه رت­‌های پارکینسونی است که می­تواند روند پیشرفت بیماری را کندتر نماید. 

comparison the effect of continuous and interval aerobic training on il-1 and tnf-α expression in cerebellum of parkinson's model rats

introduction: in parkinson’s disease, the balance between pro-inflammatory and anti-inflammatory cytokines is disturbed, causing chronic neuroinflammation. the aim of present study was to compare the effects of continuous and interval aerobic training on the expression of interleukin-1 (il-1) and tumor necrosis factor alpha (tnf-α) in cerebellum of parkinson’s model rats.methods: in this experimental study, 28 adult male wistar rats (weighting 180-250 gr) were randomly divided into four groups (n=7 each): control, parkinson, parkinson+ continuous training, and parkinson+ interval training. rotenone was utilized to induce parkinson’s in rats. the continuous training lasted between 15 to 40 minutes, while the interval training consisted of two to six sets of running on the treadmill at a speed of 10- 20 meters per minute for six weeks and five sessions per week. at the end of the intervention, the levels of il-1 and tnf-α in the cerebellum tissue were assessed by bradford method. the data were analyzed using one-way analysis of variance (anova), followed by post hoc lsd test, utilizing spss version 16 software, with a significant level set at p<0.05. results: the levels of il-1 and tnf-α in the cerebellar tissue of the control group were significantly lower (p=0.0001) compared to the other groups, and in the parkinson’s group, they were significantly higher than the parkinson’s+ continuous training and parkinson’s+ interval training groups (both; p=0.0001). there was no significant difference in il-1 levels between the two training groups (p=0.062); nontheless, interval training significantly reduced the level of tnf-α compared to continuous training (p=0.007).conclusion: based on these findings, interval aerobic training is a more efficient method in modulating pro-inflammatory cytokines in the cerebellum of parkinson’s model rats compared to continuous training, which can slow down the progression of the disease.