اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم مغز در کاهش نشانه‌های بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی: یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده

مقدمه: در سال‌های اخیر تحریک الکتریکی مستقیم مغز (tdcs) به عنوان یکی از ابزارهای احتمالی اثربخش در درمان اختلال افسردگی اساسی مورد توجه محققان قرار گرفته است. اما نتایج کسب شده از تحقیقات مختلف در این زمینه اغلب ضد و نقیض است. بدین منظور هدف از مطالعه حاضر تعیین اثربخشی این روش در کاهش نشانه‌های بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بود.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی تصادفی کنترل شده با گروه شم، تعداد 20 نفر از افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی مراجعه‌کننده به یک کلینیک خصوصی روانپزشکی شهر تهران به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و با روش بلوک‌بندی تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. (tdcs) به‌صورت (ma 2، 20 دقیقه در هر جلسه، 10 جلسه، سه روز در هفته) روی گروه آزمایش اجرا شد. بلافاصله بعد از اتمام مداخله و یک ماه بعد نمرات دو گروه در مقیاس افسردگی هملیتون و 44 افسردگی بک مورد ارزیابی قرار گرفت.. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارversion 16  spss و با استفاده از روش‌های آماری تحلیل واریانس مکرر و تی تست مستقل و وابسته مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج آزمون تحلیل واریانس مکرر برای نمرات افسردگی همیلتون (43/5=f‌  و 0/017p =) و بک (125/12 =f‌  و 0/022p=) نشان دهنده معناداری اثر تعاملی زمان (چهار مرحله اندازه‌گیری) و عضویت گروهی (آزمایش و کنترل) بود (0/05‌>p). در نمرات افسردگی در هر دو مقیاس همیلتون و بک در گروه آزمایش در مراحل مداخله (hamilton scale, p = 0.019, beck scale = p = 0.017) و پیگیری (hamilton scale, p = 0.01, beck scale = p = 0.03) نسبت به گروه کنترل به‌طور معناداری کاهش یافته بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه اثربخشی (tdcs) را در کاهش نشانه‌های اختلال افسردگی اساسی مورد تایید قرار داد. کارآزمایی‌های بالینی بیشتری برای اثبات اثربخشی tdcs در مقایسه با انواع درمان‌ها مورد نیاز است. 

efficacy of transcranial direct current stimulation in reducing symptoms in patients with major depressive disorder: a randomized controlled trial

introduction: in the recent years, transcranial direct current stimulation (tdcs) has been considered by researchers as one of the possible effective approach in the treatment of major depressive disorder. however, the results of these investigations are often contradictory. according to this, the purpose of this study was to determine the effectiveness of tdcs in reducing symptoms of people with major depressive disorder.methods: in the sham-controlled randomized trial, twenty people with major depressive disorder referred to a private psychiatric clinic in tehran city, iran. they were selected by convenience sampling and divided into the intervention and control groups by randomized block design. tdcs was administered 2 ma, 20 minutes per session, for 10 sessions, 3 days per week. immediately after, and one month after the intervention, the scores of the two groups were assessed in the hamilton depression rating scale and beck depression inventory. the data were analyzed using spss version 16 software and using statistical methods of repeated analysis of variance and independent and dependent t-test.results: the results of repeated analysis of variance for hamilton (f = 43.5 and p = 0.017) and beck (f = 125.12 and p = 0.022) depression scores showed the significance of the interaction effect of time (four stages of measurement) and group membership (experiment and control) (p < 0.05). in depression scores in both hamilton and beck scales in the experimental group in the intervention stages (hamilton scale, p = 0.019, beck scale = p = 0.017) and follow-up (hamilton scale, p = 0.01, beck scale = p = 0.03) was significantly reduced compared to the control group.conclusion: the results of this study confirmed the effectiveness of tdcs in reducing symptoms of major depressive disorder. more clinical trials are needed to prove the effectiveness of tdcs compared to a variety of treatments