تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی در دو فاز روشنایی و تاریکی ریتم شبانه‌روزی بر شاخص استرس اکسایشی در بافت پانکراس موش‌های دیابتی

هایپرگلیسمی با افزایش آسیب‌های سلولی ناشی از فشار اکسایشی در پانکراس همراه است. تاثیر تمرین ورزشی درفازهای مختلف شبانه روزی بر محافظت پانکراس از استرس اکسایشی در شرایط دیابت ناشناخته است. هدف از پژوهش حاضر تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی در دو فاز روشنایی و تاریکی بر شاخص استرس اکسایشی پانکراس موش‌های دیابتی بود.روش بررسی: در این مطالعه، تعداد 18 سر موش naval medical research institute با میانگین وزن 3/22 ± 26 گرم انتخاب و پس از القای دیابت از طریق غذای پرچرب و تزریق استرپتوزوتوسین (20 میلی‌گرم برکیلوگرم)، تصادفی در 6 گروه کنترل سالم فاز روشنایی و تاریکی، کنترل دیابتی فاز روشنایی و تاریکی، تمرین استقامتی دیابتی فاز روشنایی و تاریکی قرار گرفتند. پروتکل تمرین استقامتی (vmax5060%)، 5 روز در هفته به مدت 8 هفته بود. پس از بی هوشی، خون نمونه ها جمع‌آوری و بافت پانکراس برداشته شد. مقاومت انسولینی، شاخص استرس اکسایشی و میزان بیان پروتئینbrain and muscle arntlike1 در پانکراس اندازه‌گیری شد. آنالیز آماری با نرم‌افزارversion 16 spss در سطح معنی‌داری 0/05 انجام شد. نتایج: 8 هفته تمرین استقامتی موجب کاهش معنی‌دار مقاومت انسولینی (0/005=p)، استرس اکسایشی (0/05˂p) و افزایش معنی دار بیان bmal1 (0/009=‌p) در موش های مبتلا به دیابت شد. میانگین متغیرهای مورد بررسی در دو فاز روشنایی و تاریکی با یکدیگر اختلاف معنی‌دار داشتند (0/05˂p). نتیجه‌گیری: تمرین استقامتی با افزایش عملکرد آنتی‌اکسیدانی و بیان پروتئین‌های تنظیم شبانه‌روزی‌ سبب بهبود حساسیت انسولینی و آسیب اکسیدان دردیابت می‌شود. فعالیت در فاز تاریکی سبب افزایش بیشتر متابولیسم سلول شده و انجام این نوع تمرین‌ها در فاز تاریکی به‌عنوان یک استراتژی درمانی جدید به این بیماران می‌تواند مورد نظر باشد.

Effect of Eight Weeks of Endurance Training in Light and Dark Phases of Circadian Rhythm on the Oxidative Stress Index in Pancreas of Diabetic Mice

Introduction: Chronic hyperglycemia is associated with an increase in cellular damage due to oxidative stress in pancreatic tissue. The effect of exercise in different phases of the circadian cycle on protecting pancreatic tissue from oxidative stress in diabetic patients is unknown. The aim of this study was to investigate the effect of eight weeks of endurance training in light and dark phases of circadian rhythm on the oxidative stress index in pancreas of diabetic mice. Methods: In this study, 18 mice from the Naval Medical Research Institute (26 ±3.22 gr) were selected and after inducing diabetes through highfat food and Streptozotocin injection (20 mg/kg), randomly divided into 6 groups: light phase healthy control, dark phase healthy control, light phase diabetic control, dark phase diabetic control, light phase diabetic training and dark phase diabetic training. The endurance training protocol (5060 %Vmax) was performed 5 d/w for 8 weeks. After anesthesia, blood samples and pancreatic tissues were removed. Insulin resistance markers, oxidative stress index and expression of Brain and Muscle ARNTLike1 protein expression were measured in pancreas of diabetic rats. Data were analyzed by one way analysis of variance at the significance level of p <0.05. Results: The eight weeks of endurance training significantly decreased insulin resistance markers (p=0.005), oxidative stress index (p ˂0.05) and significantly increased the Bmal1 protein expression (p=0.009). The mean values of all variables showed significant differences between light and dark phases. Conclusion: Endurance training may improve insulin sensitivity and oxidant damage in diabetic conditions by increasing the function of the antioxidant system and the expression of Circadian regulation proteins. Activity in the dark phase causes further increases the metabolism of cells. As a result, performing these types of exercises in the dark phase is recommended to these patients as a new treatment strategy.