>
Fa   |   Ar   |   En
   بررسی سمیت کبدی عصاره آبی گیاه سنبل‌الطیب (Valeriana‌Officinalis) در موش‌های آزمایشگاهی  
   
نویسنده محمدی زینت ,پیشکار لیلا ,برزین گیتی ,بابایی خو لاله
منبع مجله دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني شهيد صدوقي يزد - 1400 - دوره : 29 - شماره : 5 - صفحه:3757 -3764
چکیده    مقدمه: نگرانی هایی در ارتباط با اثرات سمیت گیاهان دارویی به علت افزایش مصرف آن ها به وجود آمده است. از این رو، هدف از پژوهش کنونی، بررسی اثرات سمیت کبدی عصاره آبی گیاه دارویی سنبل الطیب در موش های آزمایشگاهی بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی پس از تهیه مواد گیاهی و آماده سازی عصاره آبی سنبل الطیب غلظت های 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به موش های آزمایشگاهی در مدت زمان 14 روز تزریق شد. در روز 14 نمونه های خونی از قلب موش ها پس از بی هوش کردن آن ها گرفته شد و سطح سرمی آنزیم های آلکالین فسفاتاز (alp)، آسپارتات آمینوترانسفراز (ast)، آلانین آمینوترانسفراز (alt) و گاما گلوتامیل ترانسفراز (ggt) مورد مطالعه قرار گرفت. هم چنین در بازه زمانی 0، 7 و 14 روز وزن حیوانات ثبت گردیده و تغییرات وزنی نیز مورد مطالعه قرار گرفت. از آنالیز واریانس یک راهه (anova) برای تجزیه داده ها استفاده شد و نرم افزار graphpad prism 8 برای آنالیز داده ها به کار رفت.نتایج: نتایج مطالعه کنونی حاکی از اثرات وابسته به غلظت عصاره آبی گیاه دارویی سنبل الطیب در افزایش سطوح سرمی آنزیم های کبدی همچون alt (آلانین آمینوترانسفراز)، ast (آسپارتات آمینوترانسفراز)، alp (آلکالین فسفاتاز) و ggt (گاما گلوتامیل ترانسفراز) بود و در غلظت mg/kg20 بالاترین سطوح سرمی این آنزیم ها مشاهده شد. هم چنین، غلظت mg/kg20 عصاره آبی سنبل الطیب باعث کاهش شدید وزن در موش ها در بازه زمانی 14 روز شد. نتیجه گیری: به طور کلی نتیجه گیری شد که غلظت mg/kg20 باعث ایجاد آسیب کبدی می گردد. با این حال، غلظت کم mg/kg10 هیچ گونه اثر سمیتی روی کبد نشان نداد. لذا، در فرمولاسیون های تهیه شده از گیاه سنبل الطیب توجه به غلظت عصاره بسیار مهم بوده و کاربرد غلظت های کمتر جهت جلوگیری از سمیت کبدی بسیار مهم است.
کلیدواژه سمیت کبدی، سنبل‌الطیب، عصاره آبی، Alt ,Ast
آدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر, دانشکده علوم پایه, گروه زیست شناسی, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر, دانشکده علوم پایه, گروه زیست شناسی, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر, دانشکده علوم پایه, گروه زیست شناسی, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر, دانشکده علوم پایه, گروه زیست شناسی, ایران
 
   Evaluation of Hepatotoxicity of Aqueous Extract of Valerian (Valeriana Officinalis) in Laboratory Mice  
   
Authors Barzin Giti ,Babaeekhou Laleh ,Pishkar Leila ,Mohammadi Zinat
Abstract    Introduction: Concerns have been raised about the toxic effects of medicinal plants due to their increased consumption. Therefore, the aim of the present study was to investigate the hepatotoxic effects of aqueous extract of valerian in laboratory mice.Methods: After preparation of plant materials and aqueous extract of valerian, concentrations of 10 and 20 mg/kg body weight were administered to laboratory mice for 14 days. On the day 14th, blood samples were taken from the hearts of mice after anesthesia and the serum levels of the enzymes alkaline phosphatase (ALP), aspartate aminotransferase (AST), alanine aminotransferase (ALT) and gamma glutamyl transferase (GGT) were studied. Furthermore, the animalschr('39') weight was recorded at 0, 7 and 14 days and weight changes were also studied.Results: The results of the present study showed the concentrationdependent effects of aqueous extract of valerian on increasing serum levels of liver enzymes such as ALT, AST, ALP and GGT and the highest serum levels of these enzymes were observed at a concentration of 20 mg/kg. Moreover, the concentration of 20 mg/kg aqueous extract of valerian caused severe weight loss in mice over a period of 14 days.Conclusion: In general, it was concluded that a concentration of 20 mg/kg causes liver damage. However, low concentrations of 10 mg/kg valerian extract showed no toxic effects on the liver. Therefore, in the formulations prepared from valerian, attention to the concentration of the extract is very important and the use of lower concentrations to prevent hepatotoxicity is very important.
Keywords Hepatotoxicity ,ALT ,AST ,Valerian ,Aqueous Extract. ,ALT ,AST
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved