اثربخشی مواجهه درمانی طولانی‌مدت بر حمایت اجتماعی و شدت علائم بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه

مقدمه: اختلال استرس پس از ضربه مجموعه ای از علائم و نشانگان بالینی است که در پی مواجهه با حوادث تروماتیک زندگی ایجاد می شود، و متغیرهای روان شناختی متفاوتی را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی مواجهه درمانی طولانیمدت بر حمایت اجتماعی و شدت علائم بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 30 نفر از بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه مراجعه کننده به درمانگاه روان پزشکی فارابی کرمانشاه انتخاب و به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. داده های پژوهش توسط مصاحبه بالینی ساختار یافته (scidi)، مقیاس حمایت اجتماعی (mos) و ویرایش پنجم فهرست اختلال استرس پس از ضربه (pcl5) جمع آوری و با آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار spss version 16 تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: نتایج نشان داد که مواجهه درمانی طولانی مدت به طور معناداری بر افزایش حمایت اجتماعی(f=2.66,p<0.01) و کاهش شدت علائم (f=42.19,p<0.01) در نمونه پژوهشی بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه اثربخش بوده است. نتیجه گیری: این نتایج حاکی از آن است که مواجهه درمانی طولانی مدت می تواند علائم و نشانگان بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه را تعدیل نماید.

Effectiveness of Prolonged Exposure Therapy on Social Support and Severity of Symptoms in the Patients with Posttraumatic Stress Disorder

Introduction: Posttraumatic stress disorder is a set of clinical symptoms that occurs following exposure to lifethreatening events, and affects a variety of psychological variables. The aim of the present study was to evaluate the effectiveness of prolonged exposure therapy on social support and the severity of symptoms in patients with posttraumatic stress disorder.Methods: This was a quasiexperimental study with pretest, posttest and a twomonth followup design and a control group. Using stratified sampling method, 30 patients (15 subjects in each group) with posttraumatic stress disorder referred to Farabi Psychiatric Clinic in Kermanshah City selected and they were randomly assigned. The Mean age of the sample group was 31.9.The study inclusion criteria was having PTSD based on clinical interview. The study exclusion criteria included having psychosis symptoms, drug addiction. The data were collected by structured clinical interview (SCIDI), social support scale (MOS), and the fifth edition of the posttraumatic stress disorder index (PCL5). Data were analyzed by repeated measures ANOVA test.Results: The results showed that prolonged exposure therapy was significantly effective in increasing social support (F=2/66, P<0/01) and reducing the severity of symptoms (F=42/19, P<0/01) among the patients with posttraumatic stress disorder.Conclusion: These results indicate that prolonged exposure therapy can alleviate the symptoms of the patients with posttraumatic stress disorder.