تاثیر یک دوره تمرینات تعادلی نوین در آب و خشکی، بر مقیاس ناپایداری، درد و تعادل ورزشکاران مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا

مقدمه: پیچ خوردگی مزمن مچ پا، یکی از شایع ترین آسیب ها در بین ورزشکاران است. نتایج تحقیقات حاکی از ضعف تعادل و وجود ناپایداری مچ پای این افراد است. هدف از مطالعه حاضر، تاثیر یک دوره تمرینات تعادلی نوین در آب و خشکی، بر مقیاس ناپایداری، درد و تعادل ورزشکاران مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 30 ورزشکار مبتلا به اسپرین مزمن مچ پا، با نمونه گیری هدفمند انتخاب و تصادفاً در دو گروه تمرین درمانی در آب و خشکی قرار گرفتند. درد، ناپایداری، تعادل ایستا و نیمه پویای آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله تمرین درمانی، اندازه گیری شدند. مداخله شامل شش هفته تمرینات تعادلی نوین در آب و خشکی بود. برای آنالیز داده ها از نرم افزار spss(22) و جهت مقایسه نتایج پیش آزمون و پس آزمون، از tزوجی و جهت مقایسه میانگین متغیرهای مورد مطالعه بین دو گروه، ازt استیودنت استفاده و سطح معناداری آزمون ها 0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: یافته ها نشان داد که، هر دو گروه تجربی، در مقیاس های ناپایداری (0.001=p)، تعادل ایستا (0.001=p) و نیمه پویا (0.002=p)، نسبت به قبل از مداخله، تفاوت معناداری نشان دادند، اما در خصوص متغیر درد تفاوت معنادار نبود (0.38=p). لیکن، مقایسه میانگین متغیرهای مورد مطالعه، بین دو گروه؛ در سنجش مقیاس ناپایداری(0.1=p)، تعادل ایستا (0.8=p و 0.06=p)، نیمه پویا (0.001=p و 0.9=p) و درد (0.5=p)، تفاوت معنا داری نشان نداد. نتیجه گیری: بسیاری از متخصصین بالینی، تمرین درمانی در محیط آب را به ورزشکاران آسیب دیده مچ پا پیشنهاد می دهند؛ که علاوه بر وقت گیر بودن بسیار هزینه بردار می باشد، نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد می دهد که افراد دارای ناپایداری مزمن مچ پا می توانند با استفاده از ابزارهای دردسترس، حتی در محیط خانه نیز به بازتوانی بپردازند.