تاثیر یک دوره تمرین اینتروال شدید بر سیگنالینگ تنظیم عوامل درگیر در تغییرات عروقی (مولکولی و بافتی) به دنبال ایسکمی میوکارد

مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر یک دوره تمرین اینتروال شدید بر سیگنالینگ تنظیم عوامل درگیر در تغییرات عروقی به دنبال ایسکمی میوکارد صورت گرفت.روش بررسی: در این مطالعه 28 سر رت از نژاد ویستار (250-200 گرم) به صورت تصادفی در 4 گروه شم، ایسکمی، تمرین و تمرین ایسکمی قرار گرفتند. انفارکتوس میوکارد با بستن شریان کرونری نزولی به مدت 30 دقیقه انجام شد. برنامه تمرینی روی تردمیل به مدت 8 هفته، 3 روز در هفته به مدت 40 دقیقه اجرا شد. با نرم افزار spss(21) و از روش آنالیز واریانس یک طرفه و در صورت مشاهده تفاوت معنی دار آماری از آزمون تعقیبی بونفرونی جهت تعیین محل اختلاف بین گروهی استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که اختلاف معناداری بین 4 گروه در میزان بیان ژن hif-1، akt، vegf، اپلین و گیرنده اپلین وجود دارد (p=0/001). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که سطح بیان ژن vegf، اپلین و گیرنده اپلین در گروه تمرین ایسکمی افزایش معناداری به نسبت گروه شم، ایسکمی و تمرین ورزشی داشت (p=0/001). هم چنین نتایج نشان داد که اختلافی بین گروه تمرین تناوبی با گروه ایسکمی میوکارد و گروه شم وجود ندارد (p>0/05). تمرینات تناوبی شدید در هنگام مداخله ایسکمی منجر به افزایش بیان ژن akt شد (p=0/004) اما خود تمرین ورزشی این تغییر را ایجاد نکرد (p>0/05). سطح بیان ژن hif1a در گروه ایسکمی افزایش معناداری به نسبت گروه شم (p=0/031) و تمرین ورزشی داشت (p=0/001).نتیجه گیری: تمرینات تناوبی شدید منجر به بهبود سیگنالینگ عوامل درگیر در تغییرات عروقی (مولکولی) و در نهایت منجر به کاهش سایز انفارکتوس (بافتی) قلب به دنبال ایسکمی میوکارد می شود