بررسی مراقبت های پس از تراکیوستومی در بیمارستان های شهر رشت

مقدمه: تراکیوستومی یکی از رایج‌ترین اعمال جراحی در بیماران دچار نقص مسیر راه هوایی فوقانی است. نتیجه نهایی و عوارض احتمالی این عمل، ارتباط مستقیم با دستور پزشک و چگونگی اجرای مراقبت‌های پس از آن توسط کادر پرستاری دارد. عوارض این عمل بسیار مهم، شایع و در عین حال قابل پیشگیری است.هدف: تعیین چگونگی مراقبت های پس از تراکیوستومی در مراکز آموزشی- درمانی شهر رشت مواد و روش ها: پژوهشی توصیفی برای مطالعه روند مراقبت های پس از تراکیوستومی بر 96 بیمار بستری در بیمارستان های آموزشی شهر رشت در سال 90-1389 انجام شد. ابتدا اطلاعات شامل ویژگی های فردی بیمار، نحوه انتخاب ابزار تراکیوستومی و دستور پزشک و مراقبت های پس از عمل توسط کادر پرستاری در پرسشنامه ای وارد شد، سپس اطلاعات با آزمون های آماری در نرم افزار17 spss تجزیه و تحلیل شد. نتایج: از 96 بیمار بررسی شده، 77 نفر مرد (20/80%) با میانگین سنی 68/18±60/53 ساله و 19 نفر زن (80/19%) با میانگین سنی 77/17±50/39 ساله بودند. عمده‌ترین علت تراکیوستومی انتوباسیون طولانی (9/58%) بود. 7 مورد (3/7%) همراه با عارضه بود. اندازه لوله تراکیوستومی در اطفال (3/6% کل بیماران) در تمامی موارد استاندارد بود ولی در 78 بیمار بزرگسال (7/86%) مطابق استاندارد(در مردان: mm 9 و در زنان mm 8-5/7) نبود. در طی مراقبت، همه بیماران اکسیژن مرطوب و آنتی بیوتیک دریافت کردند اما در 7/16% بیماران بخور سرد تجویز نشده بود. تعداد کاف‌های پر شده با فشار مناسب (20/55%)، هیپرونتیلاسیون پیش از ساکشن (49%)، اندازه لوله تراکیوستومی (8/15%)، تعویض پانسمان (91/47%) و تواتر خالی کردن کاف لوله (78/44%) کمتر از میزان استاندارد بود. نتیجه گیری: بیشتر مراقبت های پس از تراکیوستومی در بیمارستان های آموزشی شهر رشت مطابق با روند استاندارد مکتوب در متون پزشکی نیست و به نظر می-رسد متخصصان مربوطه باید به آن توجه جدی بنمایند.