بررسی نتایج دو روش آرتروسکوپی و جراحی باز در درمان کیست پوپلیتیال و ضایعات داخل مفصلی همراه آن در زانو

مقدمه: وجود مکانیسم دریچه‌ای و تایید همراهی پاتولوژی‌‌های داخل مفصلی با کیست بیکر، روند درمانی این آسیب را به سمت روش‌های آرتروسکوپی سوق داده‌‌است. هدف: 1) تعیین شیوع آسیب‌‌های داخل مفصلی همراه و 2) مقایسه نتایج درمانی کیست‌‌های پوپلیته به روش آرتروسکوپی با جراحی باز مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی آینده نگر، تعداد 45 بیمار مراجعه‌‌کننده طی سال‌های 89-1386 با علایم درد، تورم و محدودیت حرکت زانو، پس از معاینات بالینی و سونوگرافی با تشخیص کیست بیکر تحت آرتروسکوپی قرار گرفتند. آسیب‌‌های داخل مفصلی همراه، پس از ثبت، درمان شده و در صورت امکان دریچه کیست تخریب شد (26 مورد)؛ در غیر این صورت کیست با جراحی باز خارج شد (19 مورد). در آرتروسکوپی از پورتال‌‌های انترولترال و انترومدیال برای درمان ضایعات همراه و از پورتال اضافی پوسترو مدیال برای تخریب دریچه استفاده شد. مشخصات دموگرافیک، ضایعات همراه و میزان کاهش علایم (با کمک معیار راشنینگ و لیندگرن)، قبل و سه ماه بعد از عمل ثبت و تحلیل شد. برای تعیین عود یک سال پس از عمل، سونوگرافی مجدد انجام شد.نتایج: گروه آرتروسکوپی شامل 11زن و 15 مرد (میانگین سنی 27/8±27/48) و گروه جراحی باز شامل 8 زن و 11 مرد(میانگین سنی 15/9±63/48) بود. تمامی بیماران ضایعات داخل مفصلی همراه داشتند و شایع‌ترین آسیب همراه، پارگی منیسک مدیال(6/75%) و بعد از آن سینوویت و ضایعات غضروفی بود. بیماران هر دو گروه پس از سه ماه پیگیری به طور چشمگیری بهبود یافتند(0001/0p < ) و دو شیوه درمانی انجام شده از نظر کاهش علایم تفاوت معنی‌‌داری نداشتند(74/0= p). پس از یک سال هیچ موردی از عود در بیماران مشاهده نشد.نتیجه گیری: یافته‌‌های این مطالعه نشان داد که اصلاح پاتولوژی‌‌های داخل مفصلی با آرتروسکوپی می‌تواند باعث کاهش عود کیست‌‌های پوپلیتیال شود و در صورت یافتن دریچه و تخریب آن و تخلیه کیست از ورودی ایجاد شده به داخل زانو، نیازی به خارج‌‌سازی کیست با جراحی باز نیست.