مروری بر فناوری‌های چاپ زیستی سه‌بعدی در بازسازی بافت غضروفی بینی انسان

زمینه نقایص مختلف بینی بنا‌بر علل مادرزادی یا سوانح، تقاضای زیادی را برای عمل‌های بازسازی بینی ایجاد کرده‌اند. عیوب بینی علاوه‌بر نقص عملکردی به‌عنوان یک نقص زیبایی نیز شناخته می‌شود، چرا‌که شکل بینی از بارزترین ویژگی‌هایی است که چهره انسان را مشخص می‌کند. با‌این‌حال، روش‌های معمول بازسازی به دلیل محدودیت‌ها قادر به پاسخ‌گویی نیستند.هدف این مطالعه با هدف بررسی توانایی روش‌های مختلف چاپ زیستی سه‌بعدی در‌زمینه رفع عیوب ناحیه بینی انجام شده ‌است.روش‌ها در این مطالعه مروری از مقالات موجود در پایگاه‌های اطلاعاتی ساینس دایرکت، اشپرینگر، وایلی، کمبریج، دی گرویتر و گوگل‌اسکالر استفاده شده‌است. جست‌وجو با استفاده از کلیدواژه‌های tissue engineering ،nasal cartilage ،3d bioprinting و bioink materials و با محدودیت زمانی 4 سال اخیر انجام شد. از بین 300 مقاله یافت‌شده، در‌نهایت 159 مقاله بررسی شد.یافته‌ها چاپ زیستی با داشتن پتانسیل منحصربه‌فرد در‌زمینه ترمیم و بازسازی بافت غضروفی بینی، می‌تواند روشی مناسب برای برطرف کردن این نواقص باشد. هیدروژل‌ها با توانایی بارگذاری مواد مختلف ضمن ایجاد تخلخل و همچنین قابلیت جذب آب و محصور کردن سلول‌ها به گزینه‌ای عالی برای تقلید ریزمحیط بافت میزبان بدل شده‌اند. از سوی دیگر، کندروسیت‌های اتولوگ و سلول‌های بنیادی مزانشیمی اصلی‌ترین منابع سلولی برای مهندسی بافت غضروف بینی هستند.نتیجه‌گیری نتایج این تحقیق نشان داده که فناوری چاپ زیستی توانسته است بافت میزبان غضروف را به‌صورت ایمپلنت‌هایی قابل‌کاشت در جراحی تا حد قابل‌قبولی از‌لحاظ مورفولوژیکی، بیوشیمیایی و مکانیکی تقلید کند. استفاده از چاپ زیستی در سطح بالینی محدود است، اما چشم‌انداز این فناوری از آن جهت امیدوارکننده است که می‌تواند با هزینه پایین، دقت منحصربه‌فرد و شخصی‌سازی، معایب و نقایص بینی را برطرف کند.

a review of 3d bioprinting technologies in the reconstruction of human nasal cartilaginous tissue

background frequent nose defects due to inborn causes or accidents have increased the demand for rhinoplasty. in addition to a functional defect, nose defects are also known as aesthetic defects because the shape of the nose is one of the most prominent features that define the human face. hence, common reconstruction methods could not meet the requirements caused by limitations. objective this study investigates the ability of different three-dimensional bioprinting methods to repair defects in the nose area.methods in this review study, articles available in sciencedirect, springer, wiley, cambridge, de gruyter, and google scholar databases were used. the search was done using the following keywords: tissue engineering, nasal cartilage, 3d bioprinting, and bioink materials. the search was done with a time limit of the last 4 years. out of 300 eligible articles, 159 articles were finally reviewed.results bioprinting has special potential for repairing nasal cartilaginous tissue. hydrogels have become an excellent option for mimicking the microenvironment of the host tissue due to their porosity and ability to load different materials, as well as their ability to absorb water and encapsulate cells. on the other hand, the two main cell sources for tissue engineering of nasal cartilage are autologous chondrocytes and mesenchymal stem cells.conclusion bioprinting technology can bio-mimic the cartilage host tissue to an acceptable degree morphologically, biochemically, and mechanically to be implanted surgically. although the use of bioprinting at the clinical level still faces limitations, the prospect of this technology is promising since it can fix nasal defects with low cost, unique accuracy, and personalization.