بررسی خودکارآمدی، تصمیم گیری بالینی و میزان رابطه آنها در پرستاران استان گیلان

مقدمه: مطالعات متفاوتی در مورد تاثیر متغیرهای مختلف بر روی خودکارآمدی و تصمیم گیری بالینی در پرستاران و دیگر حرفه های حیطه بهداشت و درمان صورت گرفته است، اما پژوهش های کمتری با توجه به محیط و فرهنگ سازمانی این متغیرها و میزان رابطه آن انجام شده است. هدف: ارزیابی سطح خودکارآمدی و میزان قدرت تصمیم گیری بالینی پرستاران استان گیلان با توجه به متغیرهای فردی و اجتماعی و ارزیابی میزان رابطه خودکارآمدی پرستاران و تصمیم گیری بالینی آنان در سال97-1396. مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی- مقطعی، 222 نفر از پرستاران شاغل در بخش های مختلف مراکز آموزشی درمانی شهر رشت پس از گرفتن رضایت وارد مطالعه و بررسی شدند. ابزار گرداوری داده ها پرسشنامه اطلاعات دموگرافی و پرسشنامه تصمیم گیری بالینی و خودکارآمدی بود. جهت تجزیه و تحلیل متغیرها از نرم افزارspss/21 استفاده گردید. نتایج: ارتباط معنی داری بین نمره تصمیم گیری بالینی پرستاران با متغیرهای دموگرافی سن(0.4=p)، میزان تحصیلات(0.27=p)، معدل کارشناسی پرستاری(0.198=p)، پیشینه(0.39=p) و نوبت کاری(0.9=p) وجود نداشت. اما نمره خودکارآمدی با سن و سابقه کاری پرستاران شاغل در بیمارستان ارتباط معناداری داشت؛ به ترتیب (0.001=p)و (0.002=p). آنالیز رگرسیون لجستیک با تعدیل آثار پیشگویی نام برده نقش موثری بر نمره تصمیم گیری بالینی دارد و با افزودن یک نمره به نمره خودکارامدی به میزان 0.39 به نمره تصمیم گیری بالینی افزوده می شود. نتیجه گیری: با پی بردن به عوامل تاثیرگذار بر خودکارامدی و تصمیم گیری بالینی در پرستاران و درک میزان ارتباط بین این متغیرها می توان پیشنهاد کرد برگزاری دوره های مختلف آموزشی ارتقای سطح خودکارآمدی پرستاران ادامه یابد تا این قشر زحمتکش بتوانند تصمیم های بالینی بهتری بگیرند.

an investigation into self-efficacy, clinical decision-making and the level of relationship between them among nurses in guilan province

introduction: different studies have investigated the effects of various factors on self-efficacy and clinical decision-making among nurses and other professionals in the fields of health and treatment. there is, however, little research investigating self-efficacy, clinical decision-making, and the level of relationship between them with regard to the environment and culture of organizations.objective: this study was conducted with the aim of investigating self-efficacy and clinical decision-making among nurses in terms of individual and social variables and discovering the level of relationship between self-efficacy and ‘clinical decision-making among nurses in guilan province in 2017-2018.materials and methods: this is a descriptive cross-sectional study and 222 nurses working at different units of teaching and treatment centers in the city of rasht were recruited after obtaining formal written consent from them. the data collection instruments were a demographic questionnaire, a self-efficacy questionnaire and a decision-making questionnaire. to analyze the data, spss/ 21 was used.results: the results showed no significant difference between nurses’ clinical decision-making scores and the demographic variables of age (p=0.4), education level (p=0.27), bachelor’s degree in nursing (p=0.198), work experience (p=0.39) and work shift (p=0.9). there was, however, a significant correlation between self-efficacy score and the age (p=0.001) and work experience at the hospital (p=0.002). the logistic regression analysis indicated that self-efficacy has a significant effect on decision making after controlling for the predictor effects in such a way that by adding one point to the self-efficacy score the score of clinical decision making increased by 0.39 points.conclusions: understanding the relationship between self-efficacy and clinical decision-making of nurses can be indicative of the need for various training courses to improve the self-efficacy level of nurses so that this working class can create better clinical decisions.