سنجش سازگاری اجتماعی، استرس و میزان تاب‌آوری در زنان با نشانگان پیش قاعدگی و زنان بدون این نشانگان

مقدمه: نشانگان پیش از قاعدگی(pms) در زنان عموما بر ابعاد سلامت روانی تاثیر می گذارد و استرس و پیامد های ناشی از آن میزان سازگاری و تاب آوری فرد را دشوار می سازد. هدف: مقایسه ابعاد سازگاری اجتماعی، استرس و میزان تاب آوری در زنان دارای نشانگان پیش از قاعدگی و زنان بدون این نشانگان.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع مقطعی با انتخاب گروه کنترل بود. جامعه آماری دربرگیرنده زنان با نشانگان پیش از قاعدگی و زنان بدون این نشانگان در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شهرستان لاهیجان در سال 1396 بود. برای انتخاب نمونه های pms از پرسشنامه سنجش نشانه های pms استفاده شد. از این رو نمونه های بررسی شده شامل 150 نفر(75 زن مبتلا به نشانگان و 75 زن فاقد ابتلا) بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و با استفاده از پرسشنامه های سازگاری اجتماعی(sas)، استرس ادراک شده و تاب آوری کانر و دیوید سون بررسی شدند. جهت واکاوی داده ها از تحلیل واریانس استفاده شد، همه تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spssver20 انجام شد.نتایج: نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که در ابعاد سازگاری با همسر و سازگاری به عنوان عضو واحد خانواده، تاب آوری و استرس ادراک شده بین دو گروه زنان دچار نشانگان پیش از قاعدگی و غیر مبتلا تفاوت معنی دار وجود دارد(0.05>p). نتیجه گیری: در نتیجه می توان با شناسایی آثار pms بر زندگی روزانه و تلاش در جهت کاهش اثرات منفی آن، زمینه جهت افزایش سازگاری و ابعاد سلامت روان زنان فراهم شود.