سنجش سبک ‌های نمایش هیجان در زنان دچار بدخیمی سینه در مقایسه با زنان سالم

مقدمه: بیماری های ناگوار و کهنه بر عوامل روان شناختی بیماران اثر گذاشته به طوری که توانایی ابراز احساس و هیجان در سطح مناسب را از آنان بر می گیرد. هدف: بررسی و مقایسه نمایش و کنترل هیجانی و دوسوگرایی در ابرازگری آن به عنوان سبک های ابراز هیجان، در زنان دچار بدخیمی سینه و زنان سالم مواد و روش ها: روش پژوهش مقطعی بود و نمونه ها 108 نفر از زنان همسر دار شهر رشت (54 زن بیمار و 54 زن سالم) با روش نمونه گیری دردسترس آسان استوار بر هدف انتخاب و با پرسشنامهﻫای سبک های ابرازهیجان دربردارنده پرسشنامه ابرازگری هیجانی (eeq) و دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی (aeq) و پرسشنامه کنترل هیجانی(ecq) ارزیابی شدند. داده ها با برآورد آزمون تحلیل واریانس anova برای مقایسه دو نمونه مستقل و با نرم افزارspss-18 واکاوی شد.نتایج: زنان دچار بدخیمی سینه در مقایسه با زنان سالم به شکل معنی دار ابرازگری هیجانی کمتری دارند (0/01>p) و در مقیاسﻫای فرعی این متغیر (ابراز هیجان مثبت، ابرازصمیمیت و ابراز هیجان منفی) زنان بیمار به شکل معنی داری (0/01>p) ابرازگری هیجانی مثبت کمتری داشتند. در مقایسه دو گروه از نظر متغیرکنترل هیجانی نیز زنان دچار بدخیمی سینه در مقایسه با زنان سالم به طور معنی دار (0/01>p) کنترل هیجانی بیشتری داشتند و در مقیاسﻫای فرعی این متغیر (بازداری هیجانی،کنترل پرخاشگری، نشخوار ذهنی و کنترل خوش خیم) زنان بیمار به شکل معنی داری(0/01>p) بازداری هیجانی بیشتری داشتند. نتایج پژوهش تفاوت معنی داری را در متغیر دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی و در مقیاس های فرعی این متغیر (دوسوگرایی در ابراز هیجان مثبت و دوسوگرایی در ابراز استحقاق) با وجود نمره بالاتر زنان بیمار در مقایسه با زنان سالم نشان نداد.نتیجه گیری: ابراز هیجان نقش چشمگیری در نگهداری روابط بین فردی بازی میﻛند. رویارویی به واسطه روی آورد هیجانی (مانند مقابله فعال با پردازش و ابراز هیجان) می تواند منجر به پاسخ های اجتماعی مثبت و بدست آوردن پشتیبانی اجتماعی به عنوان یک سپر در مقابله با بیماری شود و سازگاری بیماران دچار بدخیمی سینه را افزایش دهد.