شیوع اختلال ‌مفصل گیجگاهی- فکی‌‌ و عوامل مرتبط‌

مقدمه: عوامل مختلفی مانند تروما، اختلال اکلوژن، بی دندانی خلفی و درمان ارتدنسی، اضطراب و افسردگی، عادت های دهانی، وضعیت اجتماعی اقتصادی ناپسند و زمینه های ژنتیک در ایجاد اختلال مفصل گیجگاهی_ فکی(tmd) نقش دارند. شیوع آن در جوامع مختلف بسیار گوناگون گزارش شده است. هدف: تعیین شیوع اختلال مفصل گیجگاهی فکی در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی گیلان. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی ، بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی گیلان در سال 1393 ارزیابی شدند. داده های دموگرافی بیماران گرد آوری شد. ابتلای به اختلال مفصل گیجگاهی_ فکی بر پایه دست کم وجود یکی از موارد کلیک مفصل، درد ماهیچه های جونده، حساس بودن عضلات جونده، انحراف فک حین باز شدن دهان و محدودیت باز کردن دهان در نظر گرفته شد. داده ها در spss نسخه 17 و با استفاده از آزمون های chi-square، کروسکال والیس و ضریب همبستگی پیرسن واکاوی شد (p<0/05).نتایج: 500 بیمار ، 218 مرد (64/3%) و 282 زن (45/6%) 11 تا 69 ساله ( بامیانگین سنی 1/13 ±41/4 سال) بررسی شدند. شیوع tmd 66/6% بود. tmd در افراد مسن تر،دارای عادت های پارافانکشنال دهانی، پیشینه تروما ، سایش چشمگیر، در رفتگی فک، از دست دادن دندان های خلفی ، تماس سمت غیر کارگر و نداشتن رضایت مالی به صورت معنی دار شایع تر بود(p<0/05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد tmdوضعیتی شایع است. عوامل سن، عادت پارافانکشنال دهانی، تروما، سایش قابل توجه، در رفتگی فکی، از دست دادن دندان های خلفی و چگونگی درآمد می تواند در بروز tmd تاثیر داشته باشند. بنابراین، برنامه ریزی و آموزش افراد جامعه و دندانپزشکان برای پیشگیری از عوارض این اختلال پیشنهاد می شود.