اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر فشار روانی، احساس تنهایی و قند خون مبتلایان به دیابت‌

مقدمه: درمان های روانشناختی از درمان هایی هستند که در کنار مداخله دارویی می تواند از آثار بی اندازه بیماری دیابت بکاهند. البته کاربست این روش های درمانی نیازمند پشتوانه ی تجربی بسیار نیرومند است. هدف: تعیین اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر فشار روانی، احساس تنهایی و قند خون مبتلایان به دیابت.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی پژوهش دربرگیرنده همه بزرگسالان دچار دیابت نوع 1 و 2 شهرستان رشت بود که در سه ماهه اول سال 96 به بیمارستان ها و مراکز درمانی مرتبط مراجعه کرده بودند که از بین آنها نخست صد نفر به صورت در دسترس به پرسشنامه های پریشانی ادراک شده کوهن و همکاران و نیز احساس تنهایی راسل و همکاران (1996) پاسخ دادند و قند خون آنها با آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله اندازه گیری شد. از بین آنها 30 نفر به صورت هدفمند و برای همگون بودن از نظر دیگر ویژگی ها انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جای گزاری شدند. گروه آزمایش مورد مداخله با 8 جلسه درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) قرار گرفتند ، سپس، بار دیگر داده های مربوطه گرد آوری شد. داده ها برای بررسی فرضیه های پژوهش با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره واکاوی شد.نتایج: یافته های آزمون مانکوا نشان می دهد که درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش معنی دار میزان فشار روانی و احساس تنهایی در گروه آزمایش پس از کنترل اثر پیش آزمون شده (p<0/05) و در مورد قند خون تفاوت معناداری ایجاد نکرده است (p>0/05).نتیجه گیری: یافته های این پژوهش بر کارایی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش فشار روانی و احساس تنهایی مبتلایان به دیابت پافشاری می کند.