سنجش ارتباط خودکارآمدی و سازگاری زنا‌شویی در زنان دچار نشانگان تخمدان پلی‌کیستیک و زنان سالم

مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک(pcos)، یکی از شایع ترین اختلال غدد درون ریز است که شیوع آن از 4 تا 25 % زنان در سن باروری گزارش شده است. این سندرم با پیامدهای متفاوت در زمینه های متابولیک، باروری و روان شناختی همراه است که بایستگی پژوهش در این مورد را روشن می کند.هدف: تعیین رابطه خودکارآمدی و سازگاری زناشویی و مقایسه آن در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک و زنان سالم.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت علّی_مقایسه ای و با مشارکت 129 زن مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک و 125زن سالم، به روش نمونه گیری در دسترس و با استفاده از معیار تشخیصی روتردام انجام شد. افراد نمونه به پرسشنامه های خودکارآمدی شوارتز و جروسلم(10-gse) و سازگاری زناشویی اسپانیر(32-das) پاسخ دادند. داده ها با نسخه 20 نرم افزار spss و روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون، آزمون تی و تحلیل واریانس چند متغیری واکاوی شد. نتایج: سازگاری زناشویی به طور معنی دار در زنان pcos پایین تر از زنان سالم بدست آمد(p<0/01)، اما در متغیر خودکارآمدی، تفاوت دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. همچنین، خودکارآمدی و سازگاری زناشویی در گروه pcos و سالم رابطه مثبت معنی دار داشت و خودکارآمدی توان پیش بینی سازگاری زناشویی را داشت. نتیجه گیری: با توجه به تفاوت سازگاری زناشویی و رابطه آن با خودکارآمدی در زنان مبتلا به pcos و زنان سالم، به نظر می رسد افزایش آگاهی، غربالگری و فرآیند ارجاع برای بهره گیری از خدمات مشاوره ای در مبتلایان نیاز است.