مروری بر ساز و کارهای مولکولی ایجاد مقاومت نسبت به داروی جمسیتابین در سرطان لوزالمعده

سرطان لوزالمعده یکی از بدخیم ترین انواع سرطان ها در انسان است. سالانه درصد فراوانی از مبتلایان به این بیماری به دلیل عدم تشخیص به موقع و نیز عدم وجود روش ها و داروهای درمانی موثر از بین می روند. به طوری که هنوز هم میزان بقای پنج ساله فقط در 5 درصد از بیماران دیده می شود. از نکات قابل تامل در این بیماری مهلک، مقاومت ذاتی و اکتسابی آن نسبت به داروهای رایج شیمی درمانی از جمله جمسیتابین است. تاکنون ساز و کارهای مولکولی مختلفی را مسئول این مقاومت دانسته اند. از جمله عوامل دخیل در مقاومت به این دارو در سرطان لوزالمعده، فرایندهای متنوع ژنتیکی، بیان نابجای مولکول ها در مسیرهای پیام رسان سلولی، حضور سلول های بنیادی سرطان، نقص ژن های شرکت کننده در مسیر مرگ سلولی برنامه ریزی شده، تغییرات اپی ژنتیکی و نقش ریز rnaها در کنترل روند ترجمه شناسایی شده اسـت. هـدف فعلـی در درمـان سرطان لوزالمعده و حتی سرطان های دیگر افزایش کارایی داروها و کاهش مقاومت در برابر آن ها می باشد. شناخت اساس سلولی و مولکولی مقاومت در این بیماری می تواند به توسعه رویکردهای نوین درمانی و افزایش اثربخشی درمان های رایج منجر شود. در این مقاله مروری، ساز و کار مولکولی دخیل در مقاومت نسبت به داروی جمسیتابین در سرطان لوزالمعده مورد بررسی قرار گرفته است.