عوامل تعیین کننده تنش شغلی پرستاران متاهل شاغل در مراکز آموزشی- درمانی شهر قزوین

زمینه: تنش شغلی یک عامل اصلی در ایجاد فرسودگی شغلی، کاهش رضایت بیمارانو ترک حرفه در پرستاران محسوب می شود و می تواند اثر زیادی بر کیفیت مراقبت بالینی داشته باشد.هدف: این مطالعه با هدف بررسی تنش شغلی و عوامل تعیین کننده در پرستاران انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی روی 123 پرستار با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای صورت گرفت. ابزار پژوهش اطلاعات جمعیتی و پرسش نامه تنش شغلی پرستاران بود که هفت حیطه (رنج و مرگ بیمار، تعارض با پزشکان، عدم آمادگی کافی، کمبود منابع حمایتی، تعارض با دیگر پرستاران، فشار کاری، عدم اطمینان از درمان) داشت. تجزیه و تحلیل با روش های آماری توصیفی و تحلیلی پیرسون، رگرسیون خطی، تی، مجذور کای، آنوا، آزمون تعقیبی توکی و کروسکال والیس انجام گرفت. یافته ها: 84 نفر (%68/3) تنش در حد متوسط، 26 نفر (%21/1) کم و 13 نفر (%10/6) تنش زیاد داشتند. پرستاران با تحصیلات کارشناسی و بالاتر (0/045=p)، استخدام پیمانی (0/042=p) میزان تنش بالایی داشتند و افراد دارای حداقل یک فرزند از تنش پایین تری برخوردار بودند که از لحاظ آماری معنی دار بود (0/02=p). با اهمیت ترین عامل تنش شغلی فشار کاری و کم اهمیت ترین عامل تعارض با پزشکان بود.نتیجه گیری: با توجه به میزان تنش و مهم ترین عامل تنش زای شغلی که فشار کاری بود با بررسی نیازسنجی آموزشی پرستاران، برگزاری کارگاه های آموزشی در رابطه با مدیریت و کنترل تنش می توان از تنش ناشی از شغل کاست.