مقایسه تراکم رادیوگرافیک و پُرکردگی نهایی کانال ریشه با استفاده از اسپریدرهای نیکل تیتانیوم و فولاد ضدزنگ

زمینه: رایج ترین روش برای پُر کردن کانال، فشردن جانبی است و اسپریدرها در فشردن مخروط‌های گوتاپرکا نقش مهمی دارند. هدف: مطالعه به منظور مقایسه تراکم رادیوگرافیک و پُرکردگی نهایی کانال ریشه با استفاده از اسپریدر‌های نیکل تیتانیوم و فولاد ضدزنگ انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در سال 1392 در دانشکده دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین انجام شد. 30 بلوک آکریلی حاوی کانال با انحنای 45 درجه به وسیله ترازویی با دقت 0001/0 گرم وزن شدند (w1). نمونه‌ها پس از آماده سازی و شکل دهی به روش استپ بک تا فایل اصلی ناحیه اپیکال شماره 30 مجدداً وزن شدند (w2). سپس به طور تصادفی در 2 گروه 15 تایی قرار گرفتند و با استفاده از روش فشردن جانبی پُر شدند. جهت پُر کردن کانال در نمونه‌های یک گروه، از اسپریدر نیکل تیتانیوم و در گروه دیگر از اسپریدر فولاد ضدزنگ هم-اندازه استفاده و سپس دوباره بلوک‌ها وزن شدند (w3). نسبت w3-w2/w1-w2به عنوان شاخص تراکم پُر کردگی استفاده شد. سپس از هر بلوک کلیشه رادیوگرافی پری اپیکال تهیه و تراکم رادیوگرافیک یک سوم اپیکالی پُر کردگی هر کانال با استفاده از دستگاه دانسیتومتر تعیین و داده-ها با آزمون آماری تی تحلیل شدند. یافته ها: میانگین شاخص تراکم پُرکردگی کانال برای گروه های نیکل تیتانیوم و فولاد ضدزنگ به ترتیب 38/2±67/7 و 06/4±14/9 بود. میانگین تراکم رادیوگرافیک پُرکردگی کانال در گروه های نیکل تیتانیوم و فولاد ضدزنگ به ترتیب 14/0±05/2 و 21/0±07/2 بود. مقایسه بین تراکم های رادیوگرافیک و پُرکردگی در دو گروه تفاوت معنی‌داری را نشان نداد. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها و محدودیت های مطالعه حاضر، به نظر می‌رسد استفاده از اسپریدرهای نیکل تیتانیوم جهت پُرکردن کانال های انحنا دار نسبت به اسپریدر‌های فولاد ضدزنگ مزیتی نداشته باشد.