مقایسه همبستگی سن دندانی تعیین شده با روش های دمرجیان و موریس با سن تقویمی در بیماران ارتودنسی

زمینه: سن دندانی به دلیل سهولت و سرعت کاربرد مناسب، به خصوص برای طراحی درمان در ناهنجاری های دندانی مورد توجه ارتودنتیست‌ها و دندان پزشکان کودکان است.هدف: مطالعه به منظور مقایسه‌ همبستگی سن دندانی تعیین شده با روش های دمرجیان، موریس و تقویمی در بیماران ارتودنسی انجام شد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ تحلیلی رادیوگرافی‌های پانورامیک 419 نفر از بیماران ارتودنسی 6 تا 15 ساله‌ مراجعه کننده به دانشکده‌ دندان پزشکی قزوین در سال 1392 ارزیابی شدند. سن دندانی براساس مراحل کلسیفیکاسیون دندان‌های سمت چپ فک پایین به جز دندان عقل براساس روش موریس و همکاران (1963) و دمرجیان و همکاران (1973) تعیین شد. داده ها با آزمون های آماری تی جفتی و پیرسون تحلیل شدند. یافته ها: از 419 نفر بیمار مورد مطالعه، 190 نفر (45 درصد) پسر و 229 نفر (55 درصد) دختر بودند. میانگین سن بیماران مراجعه کننده 47/2±26/11 سال بود. علی رغم همبستگی بالایی که بین تمامی این سنین وجود داشت، بین مقادیرسن تقویمی و سن دندانی موریس در تمام رده‌های سنی و در کل نمونه‌ها تفاوت معنی‌داری وجود داشت. تفاوت بین سن تقویمی و سن دندانی دمرجیان فقط در گروه سنی 6 سال و پسران 7، 12 و 15 سال معنی‌دار بود و در سایر رده‌های سنی تفاوت معنی داری دیده نشد. تفاوت آماری معنی‌داری بین سن دندانی در دو روش موریس و دمرجیان در تمام رده‌های سنی وجود داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته ها، به نظر می‌رسد استفاده از روش موریس برای جامعه‌ ایرانی قابل قبول نباشد، ولی روش دمرجیان می‌تواند کارایی قابل قبولی در تخمین سن دندانی براساس سن تقویمی افراد داشته باشد که البته به دلیل تخمین بیش از میزان واقعی آن، ضرورت تدوین جداول خاص آن در جامعه‌ ایرانی احساس می شود.