نقش ناگویی خُلقی در پیش بینی نشانگان آسیب شناختی بیماران مبتلا به سرطان سینه و پروستات

زمینه: شناسایی عوامل روان شناختی دخیل در ایجاد مشکلات متعدد روحی و روانی ایجاد شده در بیماران مبتلا به سرطان بسیار مهم است. هدف: مطالعه به منظور تعیین نقش ناگویی خُلقی در پیش بینی نشانگان آسیب شناختی بیماران مبتلا به سرطان انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه همبستگی در سال 1393 بر روی 102 بیمار مبتلا به سرطان شهر اردبیل انجام شد که به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس ناگویی خُلقی (ftas-20) و پرسش نامه نشانگان اختلال روانی ((scl-25 بود. داده ها با آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان تحلیل شدند. یافته ها: با تحلیل همبستگی، بین ناگویی خُلقی و تمامی نشانگان آسیب شناختی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت. با تحلیل رگرسیون ناگویی خُلقی قادر به پیش بینی معنی دار تمامی نشانگان آسیب شناختی بود.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، به نظر می رسد ناگویی خلقی قادر به تبیین معنی دار نشانگان آسیب شناختی است. لذا توجه بیش تر به مولفه-های روان شناختی بیماران مبتلا به سرطان و ارایه راهکارهای درمانی مناسب می تواند در کاهش رنج روانی آن ها موثر باشد.