مقایسه اثرات هیستوپاتولوژیک عصاره مورد و سیلورسولفادیازین 1% بر بهبود زخم سوختگی درجه دوم موش

زمینه : گیاه مورد (myrtus communis)‌در طب سنتی مردم شمال ایران جهت درمان سوختگی به کار می رود . هدف : مطالعه به منظور مقایسه اثشر هیستوپاتولوژیک عصاره متانولی گیاه مورد و کرم سولفادیازین نقره 1 درصد بر بهبود زخم سوختگی انجام شد . مواد و روشها : این مطالعه تجربی بر روی 100 موش نر سفید صحرایی ( در 4 گروه 25 تایی ) انجام شد . پس از بی هوشی، به صورت یکنواخت در ناحیه پست تمام موشه ها به مساحت 4 سانتی متر مربع درجه سوختگی درجه دوم ایجاد شد . درمان روزانه زخم های سوختگی در چهار گروه با استفاده از پماد عصاره گیاه مورد، پماد پایه مورد، کرم سیلور سولفادیازین %1 ، و نرمال سالین ( گروه شاهد ) انجام پذیرفت .سپس با تهیه برشهای بافتی، تعداد فیبروبلاست ها ، نوتروفیل ها و هجوم عروق خونی در روزهای 6، 12،‌18 ،‌24 و 30 پس از سوختگی بررسی شدند .داده ها با توجه به نوع توزیع با آزمون های آماری مجذور کای، کروسکال والیس. توکی و anova تحلیل شدند. یافته ها :‌با استفاده از عصاره گیاه مورد تعداد عروق خونی( 48/1+-87/9) و فیبربلاست ( 2/2+-62/23) بیشتری در حل بهبود سوختگی دیده شد و این اختلاف با بقیه گروهها معنی دار بود p‌کوچکتر از 001/0 کرم سولفادیازین نقره 1% توانست تعداد نوتروفیل ها را در بافت افزایش دهد . نتیجه گیری : با توجه به یافته ها و عوارض کمتر و سهولت دستیابی به عصاره گیاه مورد استفاده ،‌از فراورده های این گیاه در مطالعه های کارآزمایی بالینی پیشنهاد می شود .