القای تخمک گذاری با لتروزول در زنان نابارور مقاوم به کلومیفن سیترات

زمینه: امروزه مهارکننده های اروماتاز نظیر لتروزول به عنوان روشی ارزان، مفید و کم خطر جهت القای تخمک گذاری در بیماران مقاوم به کلومیفن سیترات (cc) مطرح هستند. هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر لتروزول جهت القای تخمک گذاری در بیماران مقاوم به کلومیفن سیترات انجام شد.مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی آینده نگر در سال 1388 بر روی بیماران مراجعه کننده به درمانگاه نازایی کوثر قزوین انجام شد. 30 بیمار نابارور با علل تخمدان پلی کیستیک (pcos)و نازایی غیر قابل توجیه که مقاوم به کلومیفن سیترات بودند، بررسی شدند. شرایط ورود به مطالعه عبارت بودند از: سن 18 تا 39 سال، نازایی بالای 2 سال، طبیعی بودن هورمون محرک تیرویید، پرولاکتین، اسپرموگرام و هورمون محرک فولیکول در ابتدای مرحله فولیکولار. شرایط خروج از مطالعه شامل سابقه جراحی لگنی، وجود چسبندگی و هرگونه عامل نازایی به جز عدم تخمک گذاری بود. به فاصله دو ماه از درمان کلومیفن، بیماران تحت درمان 5/2 تا 5/7 میلی گرم لتروزول در روزهای 5 تا 9 دوره قاعدگی قرار گرفتند. افزایش دوز در صورت عدم ایجاد فولیکول غالب در دوز پایین تر انجام شد. ارزیابی قطر فولیکول در روز 16 دوره قاعدگی با سونوگرافی واژینال انجام شد و در صورت وجود فولیکول بزرگ تر یا مساوی 18 میلی متر، ده هزار واحد گنادوتروپین جفتی انسانی (hcg) به بیماران تزریق شد. میزان تخمک گذاری و بارداری و ضخامت آندومتر در روز تجویز hcg اندازه گیری شد. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای، تی زوج و دقیق فیشر تحلیل شدند.یافته ها: با تجویز لتروزول در دوزهای 5/2، 5 و 5/7 میلی گرم به ترتیب 3 (%10)، 12 (%40) و 5 بیمار (%7/16) فولیکول بزرگ تر یا مساوی 18 میلی متر داشتند. میزان کلی تخمک گذاری %6/66 بود از این بیماران16 نفر (%80) یک فولیکول غالب داشتند و در 4 بیمار (%20) دو فولیکول غالب ایجاد شد، ولی بارداری دو قلویی اتفاق نیفتاد. بارداری در 5 بیمار (%7/16) ایجاد شد. ضخامت آندومتر در دوزهای 5/2، 5 و 5/7 میلی گرم به ترتیب 5/11، 5/11 و 4/11میلی متر بود.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، به نظر می رسد القای تخمک گذاری با لتروزول در بیماران مقاوم به کلومیفن سیترات با میزان قابل توجهی از تخمک گذاری و بارداری همراه است. با توجه به کم بودن بارداری دو قلویی و تحریک بیش از حد تخمدان، لتروزول می تواند خط اول درمان در بیماران مقاوم به کلومیفن باشد.