بررسی اثرات هیدروسولفید سدیم بر یادگیری حرکتی در مدل موش صحرایی پارکینسونی

زمینه سولفید هیدروژن که نوعی ناقل گازی درون زای جدید است، نقش مهمی در تعدیل عصبی و حافظه دارد و از نورون ها در مقابل مواد سمی تخریب کننده محافظت می کند. هدف هدف از این مطالعه بررسی اثرات بالقوه محافظت نورونی هیدروسولفید سدیم بر یادگیری حرکتی در مدل موش پارکینسونی یک طرفه 6هیدروکسی دوپامین است.مواد و روش ها سم 6هیدروکسی دوپامین به صورت یک طرفه به ناحیه دسته مغز جلویی میانی تزریق شد و موش ها 25 روز تحت درمان با هیدروسولفید سدیم قرار گرفتند. حیوانات به گروه های کنترل، شم، شم به همراه هیدروسولفید سدیم (5/6)، پارکینسونی و پارکینسونی به همراه سالین و هیدروسولفید سدیم 2/8 و 5/6 میلی گرم بر کیلوگرم تقسیم شدند (8 راس موش در هر گروه). برای مقایسه نتایج بین گروه ها از آزمون آماری آنوای یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.یافته ها استقامت در موش های گروه پارکینسونی در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری در آزمون روتارود با سرعت چرخش ثابت و شتاب دار کاهش یافت (0/001>p). درمان با هیدروسولفید سدیم این کاهش را به صورت وابسته به دُز معکوس کرد؛ به گونه ای که هیچ تفاوت معنی داری در این متغیرها بین گروه کنترل و گروه پارکینسونی به همراه هیدروسولفید سدیم در طی آزمون روتارود با سرعت چرخش شتاب دار مشاهده نشد.نتیجه گیری تزریق هیدروسولفید سدیم به موش های پارکینسونی، باعث بهبود و افزایش زمان استقامت در آزمون روتارود آن ها شد که نشان می دهد هیدروسولفید سدیم موجب تقویت هماهنگی حرکتی می شود و می تواند اختلالات حرکتی را در موش های پارکینسونی کاهش دهد.