تعیین وضعیت حرکتی کودکان مبتلا به اختلالات مهارتهای حرکتی با استفاده از دو مقیاس بازتاب و هوشبهر حرکتی

مقدمه: تعیین پیش آگهی کودکان مبتلا به اختلالات حرکتی موضوع مهمی برای والدین و متخصصان می باشد. پیش بینی وضعیت رشدی کودک در سنین پایین بسیار مشکل است. از آزمون های در دسترس و ساده که بتوان تاحدی وضعیت آتی را پیش بینی نمود، بررسی بازتابهای حرکتی bleck و هوشبهر حرکتی capute را می توان ذکر کرد. هدف: این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین دو آزمون capute و bleck در تعیین وضعیت حرکتی کودکان مبتلا به اختلال مهارتهای حرکتی انجام شده است. روش‌ کار: در این مطالعه مقطعی تعداد 40 کودک پایین تر از 2 سال به صورت در دسترس از میان کلینیک های کاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی تهران طی سال های1389تا1390 انتخاب شدند. ارزیابی بازتابهای حرکتی اولیه نوزادی بر اساس مقیاس bleck و هوشبهر حرکتی بر اساس مقیاس capute انجام گردید. داده ها با استفاده از آزمون های تی تست، ضریب همبستگی پیرسون، کای اسکویر و کروسکال والیس ارزیابی گردید. نتایج: در این مطالعه 40 کودک(15دختر و 25پسر) با میانگین سنی43/5±43/15 ماه شرکت کردند. میانگین نمره هوشبهر حرکتی capute 29/19±80/38 بود و 7/7درصد از کودکان پیش آگهی خوب، 4/15درصد پیش آگهی متوسط و 9/76درصد پیش آگهی بد داشتند. بر اساس نمره بازتاب حرکتیbleck 5/17درصد از کودکان در طبقه بندی پیش آگهی خوب، 5/42درصد پیش آگهی متوسط و 40درصد در گروه پیش آگهی بد قرار گرفتند. بین نمرات بازتابهای حرکتی bleckو نمرات هوشبهر حرکتی caputeارتباط معنی داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: با وجود اینکه هر کدام از بازتابهای نوزادی بر مراحل رشد حرکتی و نهایتاً تعیین پیش آگهی حرکتی تاثیرگذارند، ولی ارتباط معنی داری بین بازتابهای حرکتی و هوشبهر حرکتی مشاهده نشد. بنابراین بنظر می رسد این ابزارها به تنهایی قادر به پیش بینی وضعیت حرکتی آتی کودک نیستند و باید در کنار هم بکار گرفته شوند.