آگاهی و نگرش زنان در مورد یایسگی و درمان هورمونی

مقدمه: یایسگی یکی از چهار بحران زندگی زنان است که با تغییرات جسمی و روانی همراه است که در دراز مدت سبب بروز بیماریهای قلبی عروقی، استیوپروز، شکستگی استخوان و حتی آلزایمر می گردد. با توجه به اینکه آگاهی و نگرش زنان یایسه نسبت به یایسگی و هورمون ‌درمانی می‌تواند به بهبود عملکرد‌ آنها کمک نموده و از شدت این عوارض بکاهد، توجه ویژه ‌به افزایش آگاهی و ارایه خدمات مناسب قبل و بعد از یایسگی ضروری است.هدف: هدف از این بررسی ارزیابی آگاهی زنان در مورد عوامل موثر بر یایسگی، علایم و عوارض آن و نگرش آنان درمورد هورمون درمانی است. روش کار: این مطالعه مقطعی - توصیفی بر روی 277 زن بالای 45 سال حوالی یایسگی و یا سه سال بعد از یایسگی مراجعه کننده به بیمارستان الزهرا (س) شهر رشت در سال 1386 انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، سابقه مامایی، آگاهی از عوامل موثر بر یایسگی، آگاهی از علایم و عوارض یایسگی و نگرش زنان در مورد هورمون درمانی بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه و تی-تست و کای اسکویر استفاده گردید.نتایج: در این مطالعه نشان داده است که 1/32درصد آگاهی نسبت به عوامل موثر بر یایسگی، 7/60درصد آگاهی در مورد علایم یایسگی و 5/75 درصد نگرش مثبت نسبت به هورمون درمانی یایسگی داشتند. بین نگرش و آگاهی از عوامل موثر بر یایسگی و نیز بین نگرش و آگاهی از علایم و عوارض حین یایسگی همبستگی مستقیم بدست آمد(0001/0p < ). بین میزان تحصیلات و وضعیت اقتصادی– اجتماعی(0001/0p < )، تعداد بارداری کمتر(0001/0p < ) و آگاهی از عوامل موثر بر یایسگی(025/0= p) ارتباط معنی داری وجود داشت. همچنین میزان آگاهی از علایم و عوارض یایسگی با میزان تحصیلات(0001/0p < )، وضعیت اقتصادی–اجتماعی(0001/0p < )، سابقه سقط(027/0p < ) و سابقه استفاده از روش های پیشگیری (036/0p < ) ارتباط معنی دار داشت. تحصیلات(0001/0p < )، وضعیت اقتصادی–اجتماعی(0001/0p < ) و رده سنی بالاتر(001/0 p=) نیز با نگرش مثبت زنان در مورد هورمون درمانی یایسگی ارتباط معنی دار داشت. نتیجه گیری: بیش از نیمی از زنان مورد مطالعه در شهر رشت، آگاهی و نگرش مطلوب نسبت به یایسگی و هورمون درمانی داشتند. وضعیت اقتصادی- اجتماعی و میزان تحصیلات، بر آگاهی از علایم و عوارض و نگرش به یایسگی تاثیرمثبت داشت، بنابراین شاید با بالا بردن سطح تحصیلات زنان جامعه در کل کشور و بهبود وضعیت اقتصادی- اجتماعی بتوان آگاهی زنان را ارتقا داد و از عواقب ناشی از عدم آگاهی جلوگیری کرد تا این دوره بدون بروز بحران خاصی سپری شود.